Z pewnymi zastrzeżeniami dopuszczalny jest przelew wierzytelności przyszłych, czyli takich które w chwili zawarcia umowy jeszcze nie istnieją. Należy odróżnić je od wierzytelności istniejących ale niewymagalnych (np. wierzytelność z wystawionej faktury VAT na wykonaną usługę lecz z terminem płatności przypadającym za 2 tygodnie). W trakcie pisania niniejszego artykułu za wierzytelność przyszłą możemy uznać np. czynsz najmu za miesiąc marzec 2018 r. W przypadku cesji wierzytelności przyszłych, kontrahenci faktoranta informowani są o umowie faktoringu i przelewie w dacie zawarcia z nim umowy, na ogół już w jej treści albo odpowiednio skonstruowanych załącznikach i wzorach. Można dyskutować na teoretyczno-prawną konstrukcją cesji wierzytelności przyszłej. Przyjmuje się różne uzasadnienia prawne takiego przelewu (np. warunkowy charakter cesji albo cesję tzw. ekspektatywy) – z punktu widzenia pragmatycznego charakteru tego blogu – darujemy sobie tego typu rozważania. Są one bowiem przydatne jedynie na potrzeby przygotowania regulaminu faktoringowego oraz na wypadek sporów prawnych z kontrahentami faktorantów. Odpowiednio skonstruowana cesji wierzytelności przyszłych powoduje, iż dla jej skuteczności wystarczy sama umowa (tzw. zobowiązująca), nie jest konieczna żadna dodatkowa umowa (tzw. rozporządzająca) już po powstaniu właściwej wierzytelności (np. wystawieniu faktury VAT). Wynika to z art. 510 kodeksu cywilnego. Inna sytuacja dla faktoringu niewątpliwie byłaby ogromnym ograniczeniem. Pogląd znalazł potwierdzenie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia z r. (sygn.: III CZP 45/97) i znajduje potwierdzenie w utrwalonej praktyce. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby strony uzależniły dla skuteczności cesji zawarcie dodatkowej umowy, złożenie oświadczeń albo innych czynności technicznych. Można wszakże zastrzec np. że cesja dochodzi do skutku pod warunkiem i z chwilą doręczenia faktorowi przez faktoranta dokumentu np. faktury VAT. Praktyka dąży jednak do upraszczania schematów i automatyzacji faktoringu, najczęściej więc dostarczenie takiej faktury będzie obowiązkiem faktoranta, ale nie koniecznie takim od którego uzależniona jest skuteczność cesji. Konstrukcja przelewu wierzytelności przyszłej rodzi spory wśród prawników także co do momentu w którym wierzytelność powstaje w majątku cesjonariusza. Czy mianowicie – najpierw powstaje w majątku cedenta i jest potem przelewana, czy powstaje od razu w majątku cesjonariusza. Moim zdaniem powstaje ona w majątku cedenta, a następnie zostaje przeniesiona (automatycznie tj. bez potrzeby składania dodatkowych oświadczeń chyba ze strony zastrzegły to w umowie) do majątku cesjonariusza. Co jest najważniejsze dla skuteczności cesji wierzytelności przyszłych? Muszą one zostać w sposób dostateczny oznaczone. Na tyle, aby można było ustalić, czy każda oceniana wierzytelność została objęta przelewem. W ten sposób dobrze skonstruowana umowa faktoringu może prowadzić do wielu skutecznych przelewów (nawet dziesiątek tysięcy). W doktrynie prawniczej istnieją głosy, iż za nieważną uznaje się cesję, której przedmiotem byłyby wszystkie wierzytelności, w tym wierzytelności przyszłe, z dookreśleniem sprowadzającym się wyłącznie do tego, że dotyczą one działalności gospodarczej danego podmiotu. Stąd też postuluje się doprecyzowanie cesji poprzez oznaczenie źródła (np. konkretnej umowy handlowej) powstawania wierzytelności ze stosunku handlowego z danym kontrahentem faktoranta, a także określenie górnej granicy łącznej wysokości przyszłych wierzytelności objętych cesją, co może przybrać postać np. limitów faktoringowych – globalnych oraz na poszczególnych kontrahentów.

Jak dokonać cesji umowy deweloperskiej Dotyczy: cesji umowy deweloperskiej Stan faktyczny: ——————- Przedłożone dokumenty: umowa Akty prawne: Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 2014 r., poz. 121) Ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych ( 2018 poz. 1000) Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego ( 1960 nr 30 poz. 168) Na wstępie wskazuję na ogólne uregulowania umowne. Cesja (zwana także przelewem) to konstrukcja pozwalająca prawna na przeniesienie wierzytelności z umowy na nową osobę. W przypadku umów deweloperskich wierzycielem jest pierwotny nabywca lokalu – zwany także cedentem. Wierzytelnością jest zobowiązanie do zapłacenia określonej kwoty za lokal na rzecz dewelopera (debitora), a nowa osoba, która będzie zobowiązana wobec dewelopera i stanie się w przyszłości ostatecznym właścicielem mieszkania, nazywa się cesjonariuszem. Gdy myślimy o cesji, podstawową rzeczą na którą powinniśmy zwrócić uwagę jest to, czy umowa mówi o zgodzie dewelopera na jej dokonanie. Jeżeli deweloper wyrazi zgodę na cesję (podczas lub po podpisaniu umowy deweloperskiej), umowa cesji praw z takiej umowy powinna zostać dokonana w formie aktu notarialnego. Dokonując cesji (umowy deweloperskiej lub rezerwacyjnej) należy pamiętać o kosztach. Pierwszą kwestią jest podatek, który będzie wyższy. Tu należy pamiętać, że cesja to obrót nieruchomością, która znajduje się już na rynku wtórnym. Nabywca nie będzie więc objęty preferencyjnymi stawkami podatku jak nabywcy mieszkań na rynku pierwotnym. Przelew to sprzedaż praw majątkowych i ustawodawca będzie traktować go jako źródło naszego przychodu. Dlatego też transakcja cesji objęta jest ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet 32 proc.). Odnosząc się do konkretnych postanowień umownych. W umowie należy przeredagować par. 4, gdyż jest niezrozumiały: § 4. Pełnomocnik Dewelopera oświadcza, że resztę ceny sprzedaży p. ……………. w kwocie ……………….. zł (………………………..), w terminie najpóźniej do………. (……) na indywidualny rachunek Nabywcy numer: …………………………. prowadzony przez Bank. Paragraf 3 i 4 dotyczą rozliczeń między stronami, ale powinno zostać to zapisane w ten sposób, że lub deweloper zwraca pierwotnemu nabywcy wpłaconą kwotę a Pani wpłaca deweloperowi całość kwoty (należy ustalić terminy – czy są zgodne z umową deweloperską) lub wpłaca Pano deweloperowi resztę kwoty a kwotę wpłaconą pierwotnie zwraca Pani pierwotnemu nabywcy – z przedstawionego stanu faktycznego w e-mailu, wynika że taki wariant Państwo wybierają. Jak dokonać cesji umowy deweloperskiej Należy zmienić postanowienie pełnomocnictwa pkt 10 b. Takie postanowienie stanowi klauzulę niedozwoloną zgodnie z wykazem UOKiK: „Kupujący oświadczają nadto, że w ramach wszelkich udzielonych tymże aktem pełnomocnictw – stosownie do treści art. 108 Kodeksu Cywilnego – pełnomocnik może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w ich imieniu, może też reprezentować wszystkie strony czynności prawnej, a ponadto, że – stosownie do treści art. 106 Kodeksu Cywilnego – może udzielać dalszych pełnomocnictw” – klauzula numer 4561 Jeżeli otrzymamy również umowę deweloperską będziemy mogli w całości zweryfikować prawidłowość postanowień. Ponadto, należy podkreślić że dokonując cesji trzeba pamiętać o kosztach. Pierwszą kwestią jest podatek, który będzie wyższy. Tu należy pamiętać, że cesja to obrót nieruchomością, która znajduje się już na rynku wtórnym. Nabywca nie będzie więc objęty preferencyjnymi stawkami podatku jak nabywcy mieszkań na rynku pierwotnym. Przelew to sprzedaż praw majątkowych i ustawodawca będzie traktować go jako źródło naszego przychodu. Dlatego też transakcja cesji objęta jest ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet do 32 proc.), a od samej cesji należy zapłacić pełny 23-proc. VAT. Jak dokonać cesji umowy deweloperskiej Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać się Więcej

Zdarzało mi się już na blogu narzekać na niezrozumiały język, którym często pisane są umowy deweloperskie, wyroki sądów czy decyzje urzędów. Dzisiaj do tej listy chciałam dopisać tworzone przez banki umowy przelewu wierzytelności (tzw. cesja).. Jeśli zamierzasz wziąć kredyt na zakup wymarzonego mieszkania, zapewne bank przedstawi Ci do podpisu dokument, w którym będzie mniej więcej takie postanowienie (1): „Cedent przelewa na cesjonariusza swoją przyszłą wierzytelność w stosunku do … zwanego dalej dłużnikiem wierzytelności, z tytułu zwrotu świadczenia uiszczonego przez cedenta w wykonaniu zawartej między cedentem a dłużnikiem wierzytelności umowy z dnia …, obejmujące wpłaty w wysokości … zł, które zostaną wpłacone ze środków pochodzących z kredytu (pomniejszonego o ewentualne kary umowne oraz opłaty manipulacyjne należne dłużnikowi wierzytelności), do wysokości zadłużenia z tytułu kredytu wraz z odsetkami, prowizjami i innymi należnościami cesjonariusza, z zastrzeżeniem warunku, że jeśli kredyt zostanie w terminie określonym w umowie kredytu spłacony, następuje zwrotne przelanie wierzytelności będącej przedmiotem cesji.” Tak tak, ten tekst jest napisany po polsku 🙂 . O co tutaj chodzi? Mówiąc najprościej, ww. tekst głosi: Jeśli deweloper powinien Ci zwrócić pieniądze, to nie będzie ich wypłacał Tobie, ale Twojemu bankowi. Jeśli kwota do zwrotu będzie wyższa niż kwota Twojego kredytu, to nadwyżkę dostaniesz już Ty. A jeśli już zdążyłeś spłacić kredyt, to umowa przelewu wierzytelności przestaje obowiązywać, a pieniądze dostaniesz Ty w całości. . Koledzy prawnicy pewnie skrzywią się na takie tłumaczenie 🙂 więc może trochę je rozszerzę. Jeśli deweloper ma obowiązek zwrócić Ci pieniądze, to Ty masz prawo do żądania tych pieniędzy. To prawo do żądania pieniędzy to właśnie wierzytelność, o której mowa w umowie. Jeśli taką wierzytelność przeniesiesz na bank, to już bank – a nie Ty – będzie miał prawo domagać się, aby deweloper wypłacił pieniądze. Podsumowując: zawarcie umowy przelewu wierzytelności nie skutkuje tylko tym, że zmienia się numer konta, na które deweloper będzie zwracał określoną kwotę – lecz zmienia się podmiot, który ma prawo domagać się zwrotu tej kwoty. Jak widzisz, nie jest to aż tak skomplikowane jak by się mogło wydawać, po prostu umowy cesji pisane są zwykle niezrozumiałym dla „typowego Polaka” językiem (oczywiście nie opisałam tu wszystkich zasad dotyczących przelewu wierzytelności – jeszcze kiedyś wrócę do tego tematu, a bardziej niecierpliwi czytelnicy mogą już teraz zapoznać się z art. 509-517 Kodeksu cywilnego). . Ze względu na to, że każdy bank stosuje inny wzór przelewu wierzytelności, skutki zawarcia tej umowy mogą być różne. Niestety często umowa jest tak napisana, że naprawdę długo trzeba się zastanawiać, co też autor miał na myśli. Co gorsze, banki bronią swoich wzorów umów jak niepodległości – są małe szanse, że bank zgodzi się na przeredagowanie umowy w taki sposób, by była dla Ciebie bardziej zrozumiała. Warto abyś dokładnie zapoznał się z umową cesji, by potem uniknąć kłótni między Tobą a bankiem, komu należą się pieniądze od dewelopera. . (1) ww. postanowienie to „składanka” wzorów umowy przelewu wierzytelności, stosowanych przez trzy różne popularne w Polsce banki . Otagowane jako: bank, cesja wierzytelności, informacje podstawowe, kredyt, kupno garażu, kupno lokalu użytkowego, kupno mieszkania, przelew wierzytelności, umowa deweloperska, umowa realizatorska, zwróć uwagę, zwrot pieniędzy

Czym właściwie jest cesja i jak wygląda możliwość jej przeprocesowania w umowie z deweloperem? Czy wszystko zależy wyłącznie od jego dobrej woli? A co z podatkiem? Ważne są zapisy umowy dotyczące tej kwestii. Co to właściwie jest cesja? Cesja czyli przelew wierzytelności została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 roku undefined Kodeks cywilny. Na gruncie powyższych przepisundefinedw wskazać należy, że cesja jest umową zawieraną przez dotychczasowego nabywcę (cedenta) z osobą trzecią (cesjonariuszem), na mocy ktundefinedrej nabywa ona od dotychczasowego nabywcy przysługującą mu wierzytelność. Przedmiotem cesji mogą być przede wszystkim wierzytelności. Wierzyciel może rozporządzić bądź całą wierzytelnością, bądź jedynie jej częścią. Zgodnie ze stanowiskiem, ktundefinedre przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z r. (I CSK 788/10), zasadą jest przeniesienie wraz z przelaną wierzytelnością wszelkich związanych z nią praw. Treść samej umowy pozostaje jednak bez zmian. Jak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z r. (III CZP 84/03, OSNC 2005, Nr 1, poz. 5), w drodze cesji nie mogą być przenoszone uprawnienia publicznoprawne", w szczegundefinedlności roszczenie o zwrot nadpłaty podatku. Co ciekawe za niedopuszczalną uznaje się cesję uprawnień publicznoprawnych wynikających z wydania pozwolenia na budowę. Umowa deweloperska Przedmiotem umowy deweloperskiej jest wybudowanie, ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienie tego prawa na nabywcę. Umowa deweloperska zawierana jest w trakcie budowy przez dewelopera budynku bądź zespołu budynkundefinedw mieszkalnych wielorodzinnych. Deweloper w takiej umowie zobowiązuje się do wybudowania budynku, w tym lokalu mieszkalnego szczegundefinedłowo w niej określonego. Jest to swoiste zabezpieczenie interesu kupującego mieszkanie na okres, w ktundefinedrym do jego odbioru lub choćby stanu surowego budynku zostało jeszcze dużo do zrobienia. Skoro umowa deweloperska zawierana jest w trakcie budowy to deweloper po jej ukończeniu zobowiązany jest do uzyskania pozwolenia na użytkowanie takiego budynku, co ma daleko idące konsekwencje. Podkreślić należy, że deweloper bez prawomocnego i ostatecznego pozwolenia na użytkowanie budynku nie będzie mundefinedgł zawrzeć umowy ustanowienia odrębnej własność lokalu i przenieść tego prawa na nabywcę. Deweloper po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie nie zawiera już z nabywcami umundefinedw deweloperskiej. Cesja a umowa deweloperska W wyniku cesji stroną umowy deweloperskiej zostaje cesjonariusz (czyli nowy nabywca), ktundefinedry nabywa wszelkie uprawnienia i obowiązki wynikające z umowy deweloperskiej. Zatem cesjonariusz wstępuje w miejsce dotychczasowego nabywcy w takiej umowie. Powyższe skutkuje tym, że deweloper wszelkie zobowiązania wykonuje wundefinedwczas wobec cesjonariusza. Deweloper zobowiązany jest m. in. do wybudowania budynku, w tym lokalu będącego przedmiotem umowy deweloperskiej, ustanowienia odrębnej własności tego lokalu i przeniesienia jego prawa własności wraz z udziałem w nieruchomości wspundefinedlnej na cesjonariusza. Dlatego każdy cesjonariusz przed zawarciem cesji umowy deweloperskiej powinien zapoznać się z jej treścią, gdyż po zawarciu umowy cesji wszystkie prawa i obowiązki wynikające z umowy deweloperskiej będą miały odniesienie bezpośrednio do jego osoby. Pamiętać należy, że umowa deweloperska zawierana jest w trakcie budowy inwestycji. Istotne są zatem zapisy dotyczące: terminu i wysokości płatności świadczenia pieniężnego, możliwości zmiany ceny, kary umownej, terminu zakończenia budowy, terminu odbioru lokalu, terminu przeniesienia prawa własności lokalu i udziału w nieruchomości wspundefinedlnej na rzecz nabywcy. Ważnym jest także dokonanie weryfikacji samego dewelopera przed zawarciem takiej umowy. Sprawozdania finansowe spundefinedłek, w tym bilans oraz rachunek zyskundefinedw i strat są danymi ogundefinedlnodostępnymi i jawnymi. Każdy może się z nimi zapoznać za pośrednictwem Internetu i stron ministerstwa sprawiedliwości. Nie należy zapominać o zweryfikowaniu księgi wieczystej nieruchomości, na ktundefinedrej deweloper prowadzi przedsięwzięcie deweloperskie. Z punktu widzenia cesjonariusza ważnym jest ustalenie kto jest właścicielem/użytkownikiem wieczystym nieruchomości, czy została ona obciążona hipoteką, a także jakie są ewentualne roszczenia i prawa przysługujące innym podmiotom wobec takiej nieruchomości. Jak czytać księgę wieczystą i na co zwrundefinedcić uwagę dowiesz się w tym miejscu. Zgoda dewelopera Umowa deweloperska określa prawa i obowiązki nabywcy, jak i dewelopera, a co za tym idzie jest tzw. umową wzajemną i dwustronnie zobowiązującą, co ma daleko idące konsekwencje. Zgodnie z art. 509 undefined 1 KC Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Natomiast zgodnie z art. 519 undefined 2 pkt 1 KC Przejęcie długu może nastąpić przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika. Powyższe przepisy oznaczają, że przeniesienie wierzytelności nie wymaga zgody, ale przeniesienie długu już tak. I to właśnie z powodu przeniesienia długu zgoda dewelopera na cesję umowy deweloperskiej jest potrzebna. Nabywca w umowie deweloperskiej zobowiązany jest m. in. do zapłaty świadczenia pieniężnego za wybudowanie budynku, ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego, jak i przeniesienie tego prawa na jego rzecz. Zatem nabywca w zakresie świadczenie pieniężnego pozostaje dłużnikiem dewelopera, a przez to do cesji umowy deweloperskiej konieczne jest uzyskanie zgody dewelopera. Nie ma możliwości, aby zawrzeć umowę cesji umowy deweloperskiej bez zgody dewelopera. Forma cesji umowy deweloperskiej Zgoda na cesję umowy deweloperskiej może zostać wyrażona przed zawarciem umowy umowy cesji, jak i bezpośrednio w umowie cesji. Zdarza się tak, że umowa deweloperska zawiera już zgodę na przelew wierzytelności i przejęcie długu, wundefinedwczas dotychczasowy nabywca zawiera umowę cesji z nowym nabywcą, ktundefinedry undefinedwstępujeundefined do umowy deweloperskiej w miejsce dotychczasowego nabywcy. Podkreślić należy, iż zgoda na cesję nie stanowi elementu umowy deweloperskiej, ktundefinedre to uregulowane zostały w art. 22 ustawy z dnia16 września 2011 roku o ochronie praw nabywcundefinedw lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego, czy tzw. ustawie deweloperskiej. Gdy umowa nie zawiera zgody dewelopera na cesję umowy deweloperskiej, koniecznym jest jej uzyskanie. Deweloper może wyrazić zgodę na cesję umowy deweloperskiej w odrębnym oświadczeniu albo bezpośrednio w umowie cesji. Zgodnie z art. 522 KC umowa przejęcia długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu. Natomiast w przypadku przejęcia wierzytelności powinna być ona stwierdzona na piśmie jeśli wierzytelność została stwierdzona pismem (art. 511 KC). Zgoda dewelopera ma charakter zgody osoby trzeciej w rozumieniu art. 63 KC. Częstą praktyką jest zawieranie cesji umowy deweloperskiej w formie aktu notarialnego. Powyższe jest najlepszym zabezpieczeniem dla wszystkich stron umowy. Albowiem umowa cesji musi zostać zawarta odpłatnie, a w umowie zawartej w formie aktu notarialnego dłużnik może złożyć oświadczenie o poddaniu się egzekucji na rzecz wierzyciela (cedenta). Powyższe jest istotnym zabezpieczeniem interesundefinedw takiego wierzyciela, ktundefinedry w przypadku braku zapłaty ceny, nie będzie musiał dochodzić swoich roszczeń przed sądem. Podatek w przypadku odpłatnej cesji umowy deweloperskiej Nabywanie nieruchomości z rynku pierwotnego zwolnione jest z podatku od czynności cywilnoprawnych. Inaczej wygląda sytuacja z cesją umowy deweloperskiej. Umowa cesji nie podlega takiemu zwolnieniu. Zatem w przypadku zawarcia umowy cesji umowy deweloperskiej pod tytułem odpłatnym, mamy do czynienia z umową sprzedaży, ktundefinedra opodatkowana jest podatek od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2020 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatek od umowy cesji umowy deweloperskiej wynosi 1% od ceny sprzedaży praw. Cena taka składa się z kwoty dotychczas wpłaconej na rzecz dewelopera przez dotychczasowego nabywcę oraz kwota ktundefinedrą płaci nowy nabywca na rzecz dotychczasowego nabywcy za dokonanie cesji umowy deweloperskiej. Ważną kwestią, wartą przyjrzeniu indywidualnie (tu intepretacje podatkowe pozostają dość otwarte) jest ewentulny obowiązek zapłaty VAT. Może się zdarzyć, że dany podmiot dokonał przelewu praw z kilku umundefinedw deweloperskich, a robił to dodatkowow z zystkiem. Wundefinedwczas organ podatkowy może to uznać za element jego zorganizowanej działalności gospodarczej i dosrzec tu obowiązek uiszczenia podatku VAT. O czym pamiętać przy zawieraniu umowy deweloperskiej Jak już pisałem deweloper nie ma obowiązku wyrażenia zgody na przelew wierzytelności i przejęcie długu z umowy deweloperskiej. Zatem nabywca nie ma możliwości zmuszenia dewelopera do wyrażenia takiej zgody. Zapisy takiej traści nie stanowią obligatoryjnych elementundefinedw umowy deweloperskiej. Warto pomyśleć za wczasu o takiej zgodzie. Może nawet dość abstrakcyjnie, wszak nie każdy planuje w przyszłości swoją "ucieczkę z umowy deweloperskiej". Nabywca lokalu, ktundefinedry chce zabezpieczyć swoje interesy, może w ramach negocjacji z deweloperem sprundefinedbować wprowadzić takie zapisy do umowy deweloperskiej. Niemniej to, czy zostaną one wprowadzone zależy tylko od woli samego dewelopera. ____ Jeżeli masz pytanie związane z nieruchomościami napisz do nas na redakcja@ , a my postaramy się zgłębić temat i odpowiedzieć w formie artykułu.

Przelew wierzytelności pozwala zmienić osobę, której dłużnik powinien zapłacić. Przelew wierzytelności najlepiej jest zawrzeć na piśmie, bo w razie sporu najłatwiej wtedy wykazać, że taka umowa została zawarta oraz jaką miała treść. O tym, że nastąpił przelew wierzytelności, trzeba zawiadomić dłużnika. 1. Przelew wierzytelności - na czym polega? Przelew wierzytelności (cesja wierzytelności) polega na zawarciu umowy, w wyniku której zmienia się osoba, której dłużnik powinien zapłacić. Dotychczasowy wierzyciel na podstawie umowy z nowym wierzycielem przenosi na niego wierzytelności (czyli prawo żądania zapłaty lub spełnienia innego świadczenia), jaka mu przysługuje wobec dłużnika. Umowa między dotychczasowym a nowym wierzycielem, na podstawie której dochodzi do przelewu wierzytelności może być np. sprzedażą (sprzedaż wierzytelności), darowizną, zamianą. Stroną umowy przelewu wierzytelności nie jest dłużnik. 2. Przelew wierzytelności - co z odsetkami? Jeśli zostanie zawarta umowa przelewu wierzytelności, to na nabywcę (nowego wierzyciela) przechodzą wszelkie związane z tą wierzytelnością prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Nabywca ma więc prawo żądać od dłużnika również odsetek za opóźnienie w zapłacie. “Stosownie do art. 509 § 2 na skutek przelewu wierzytelność zbywcy wchodzi do majątku nabywcy wraz ze związanymi z nią prawami. Konsekwencją przelewu jest zatem zmiana podmiotowa po stronie wierzyciela, polegająca na tym, że dotychczasowy wierzyciel traci to stanowisko, a w jego miejsce wchodzi nabywca wierzytelności, który uzyskuje ją w takim samym kształcie, w jakim przysługiwała ona zbywcy”. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. akt I CSK 170/17 3. Czy przelew wierzytelności musi być na piśmie? Przelew wierzytelności najlepiej jest zawrzeć na piśmie, bo w razie sporu najłatwiej wtedy wykazać, że taka umowa została zawarta oraz jaką miała treść, unika się wtedy problemów z udowodnieniem tego w razie sprawy w sądzie z dłużnikiem. Dlatego zalecane jest zawieranie umów przelewu wierzytelności na piśmie. Ale bezwzględnego obowiązku zawierania umów przelewu wierzytelności na piśmie nie ma. “Przepis art. 511 nie przewiduje rygoru nieważności w razie dokonania przelewu bez zachowania wymogu formy pisemnej. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 74 § 1 niezachowanie formy pisemnej zastrzeżonej w art. 511 nie skutkuje nieważnością umowy przelewu, a jedynie określonymi ustawowo ograniczeniami dowodowymi” Wyrok Sądu Najwyższego z 8 lutego 2002 r., sygn. akt II CKN 1160/99 4. Kiedy z podpisami u notariusza? W jednym przypadku umowę przelewu należy zawrzeć na piśmie, i to jeszcze dodatkowo z podpisami notarialnie poświadczonymi. Chodzi o sytuację, gdy dotychczasowy wierzyciel zdążył już skierować przeciw dłużnikowi sprawę do sądu, wygrał ją i sąd nadał na wyrok (lub nakaz zapłaty) tzw. klauzulę wykonalności (czyli formalne stwierdzenie, że sprawę można skierować do komornika). Chcąc przelać wierzytelność, na którą ma się już wyrok (lub nakaz zapłaty) z klauzulą wykonalności, trzeba zadbać o to, żeby nowy wierzyciel mógł ten wyrok (nakaz zapłaty) wykorzystać i nie miał sam problemów ze skierowaniem sprawy do komornika - bo przecież we wszystkich dokumentach (wyroku, klauzuli wykonalności) podane są dane poprzedniego wierzyciela. Dzięki temu, że przelew wierzytelności był zrobiony z podpisami notarialnie poświadczonymi, nowy wierzyciel będzie mógł żądać nadania przez sąd klauzuli wykonalności na na siebie, co pozwoli mu skierować sprawę do komornika. 5. Zawiadomienie dłużnika o przelewie O tym, że nastąpił przelew wierzytelności, trzeba zawiadomić dłużnika. Dłużnik musi wiedzieć, komu ma zapłacić. Jeśli dłużnik nic o przelewie wierzytelności nie wie, to może zapłacić swojemu dotychczasowemu wierzycielowi. Wtedy nowy wierzyciel nie może żądać zapłaty od dłużnika, tylko powinien się domagać zapłaty od osoby, której dłużnik zapłacił. Gdyby jednak dłużnik został zawiadomiony o przelewie wierzytelności przez zbywcę (dotychczasowego wierzyciela) albo dowiedział się o przelewie z innych źródeł (np. od nabywcy), to nie powinien płacić staremu wierzycielowi. Jeśli mimo wszystko zapłaci staremu wierzycielowi, to sporo ryzykuje. Nowy wierzyciel może w takiej sytuacji żądać od dłużnika zapłaty, więc dłużnik może zostać zmuszony do zapłacenia “dwa razy”. Wynika to z art. 512 Kodeksu cywilnego. 6. Czy potrzebna zgoda dłużnika na przelew wierzytelności? W zdecydowanej większości przypadków zgoda dłużnika na przelew wierzytelności nie jest potrzebna. Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że byłoby to sprzeczne z : ustawą (czyli musiałby istnieć przepis, który zabrania dokonania przelewu; np. Kodeksu pracy zabrania przelewania na inną osobę prawa do wynagrodzenia za pracę ) zastrzeżeniu umownemu (czyli w umowie strony uzależniły przelew od zgody dłużnika albo wyłączyły całkowicie możliwość przelewu) właściwości zobowiązania (np. prawo do alimentów). Można też w umowie ograniczyć możliwość przelewu (cesji) wierzytelności bez zgody dłużnika.“Skoro można w umowie wyłączyć możliwość przelewu wierzytelności, to tym bardziej dopuszczalne jest umowne ograniczenie cesji, np. przez wskazanie konkretnego podmiotu, na rzecz którego przelew może być dokonany. W takim przypadku cesja na rzecz innej osoby czy firmy nie będzie skuteczna” - uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 11 stycznia 2017 r., sygn. akt IV CSK 116/16. 7. Wymóg zgody na przelew wierzytelności można obejść Aby uzależnić przelew wierzytelności od zgody dłużnika, najlepiej zrobić to na piśmie. W praktyce jednak mimo wprowadzenia np. do umowy wymogu uzyskania zgody, łatwo jest go obejść i dokonać przelewu wierzytelności bez oglądania się na dłużnika. Dlaczego? Z przepisów o przelewie (art. 514 wynika, że jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, to zastrzeżenie umowne, iż przelew nie może nastąpić bez zgody dłużnika, jest skuteczne względem nabywcy tylko wtedy, gdy pismo zawiera wzmiankę o tym zastrzeżeniu (chyba że nabywca w chwili przelewu o zastrzeżeniu wiedział). Czyli jeśli istnieje dokument potwierdzający istnienie wierzytelności (np. umowa, faktura VAT), to musi on zawierać też informację o tym, że na przelew wierzytelności potrzebna jest zgoda dłużnika. Jeśli na dokumencie takiej informacji nie ma, to przelew będzie skuteczny. Co jeśli istnieje kilka dokumentów potwierdzających istnienie wierzytelności (np. umowa, faktura VAT, wyrok sądu) a tylko część z nich zawiera zastrzeżenie, że na przelew wierzytelności musi się zgodzić dłużnik? Przecież dłużnik nie ma wpływu na to, czy wierzyciel w treści wystawionej przez siebie faktury VAT wpisze takie zastrzeżenie. W przypadku, gdy został wydany wyrok sądu nakazujący zapłacenie długu, wprowadzenie do treści wyroku informacji, że przelew wymaga zgody dłużnika jest w praktyce niemożliwe. Odpowiedź na to pytanie znajduje się w wyroku Sądu Njwyższego z 5 kwietnia 2006 r. (sygn. akt I CSK 189/05). Sąd Najwyższy stwierdził w nim, że “w przypadku istnienia kilku dokumentów stwierdzających istnienie wierzytelności zbytej w drodze przelewu, z których tylko część zawiera informację o zakazie dokonywania przelewu bez zgody dłużnika, ocena skuteczności tego zastrzeżenia wymaga ustalenia, w oparciu o jaki dokument wierzyciel wykazał wobec nabywcy wierzytelności jej istnienie. Jeżeli dokument ten nie zawierał wzmianki o zakazie dokonywania przelewu, to pactum de non cedendo [czyli umowa zakazująca zbycie wierzytelności bez zgody dłużnika - przyp. red.] będzie bezskuteczne wobec nabywcy wierzytelności, chyba że nabywca wierzytelności w chwili przelewu o zastrzeżeniu tym wiedział”. 8. Przelew wierzytelności a obrona dłużnika przed zapłatą W wyniku przelewu (cesji) wierzytelności sytuacja prawna dłużnika nie może się pogorszyć. Dlatego zabezpieczono go w ten sposób, że wprowadzono w art. 513 § 1 zasadę, zgodnie z którą dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Przykład 1. Jan Nowak zamówił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej maszynę. Miał za nią zapłacić w terminie 30 dni od jej otrzymania. Maszyna okazała się wadliwa, Jan Nowak złożył reklamację u sprzedawcy. Ten reklamacji jednak nie uznał utrzymując, że to Jan Nowak nieprawidłowo użytkował maszynę i ja uszkodził. Ponieważ Jan Nowak nie zapłacił za maszynę, sprzedawca dokonał przelewu wierzytelności o zapłatę ceny na inną firmę. Jan Nowak nie stracił jednak w wyniku przelewu wierzytelności prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży z powodu wad rzeczy. Odstąpienie od umowy wywołuje takie skutki, jakby umowa nie została zawarta (konieczność zwrotu maszyny, brak obowiązku zapłaty lub - jeśli zapłata już nastąpiła - konieczność zwrotu zapłaconej ceny). Jan Nowak może więc nadal złożyć sprzedawcy oświadczenie o odstąpieniu od umowy z powodu wady sprzedanej rzeczy i powołać się na to oświadczenie, gdy nabywca wierzytelności będzie żądał od niego zapłaty. 9. Przelew wierzytelności a niewypłacalność dłużnika Zbywca wierzytelności ponosi względem nabywcy odpowiedzialność za to, że wierzytelność mu więc wierzyciel np. najpierw umorzył dłużnikowi dług, a potem dokonał cesji wierzytelności (która już mu nie przysługiwała, bo została umorzona), to oczywiście zbywca odpowiada za to przed nabywcą. Odrębną kwestia jest wypłacalność dłuznika. Co jeśli nabywca nie jest w stanie wyegzekwować zapłaty od dłużnika? Czy może mieć wtedy jakieś żądania do osoby, od której nabył wierzytelność, czy tylko do dłużnika? Zasadą jest, że zbywca nie ponosi wobec nabywcy wierzytelności odpowiedzialności za to, czy dłużnik jest wypłacalny. Jeśli nabywca nie wyegzekwuje zapłaty od dłużnika, to jest to ryzyko nabywcy, a nie zbywcy. Ale zasadę tę można w umowie zmienić. Zbywca może przyjąć na siebie odpowiedzialność za wypłacalność dłużnika. Wtedy nabywca wierzytelności może żądać od zbywcy odszkodowania, jeśli nie uda mu się wyegzekwować pieniędzy od dłużnika (art. 516 10. Powierniczy przelew wierzytelności - na czym polega? Można się też spotkać z tzw. powierniczym przelewem wierzytelności. Jest to przelew wierzytelności dokonywany w celu ściągnięcia zapłaty od dłużnika. Takie umowy zawierane są np. z firmami windykacyjnymi, które mają odzyskać należności od dłużników. Powierniczy przelew wierzytelności w celu jej ściągnięcia i przekazania zbywcy to umowa, na podstawie której cedent (czyli zbywca) przekazuje wierzytelność do majątku osoby trzeciej (nabywcy, np. firmy windykacyjnej), po to, aby nabywca mógł we własnym imieniu ściągnąć dług od dłużnika, działając jednocześnie na rzecz zbywcy, za odpowiednim wynagrodzeniem wynikającym np. z umowy zlecenia.

Jakiś czas temu pisałam, czym jest cesja (przelew) wierzytelności na bank – stanowiąca zwykle jedno z zabezpieczeń umowy kredytu. . Jeśli będziesz zawierać taką umowę przelewu (cesję) z bankiem, w jej treści pewnie napotkasz postanowienie w rodzaju: „Cedent oświadcza, że w umowie łączącej go z dłużnikiem wierzytelności nie ma klauzuli wyłączającej lub ograniczającej możliwość przelewu wierzytelności na osobę trzecią.” Co to znaczy? Że informujesz bank, że w umowie deweloperskiej (albo umowie realizatorskiej) nie zawarto postanowienia, że do dokonania cesji niezbędna jest zgoda dewelopera. … Ale czy jesteś tego pewien? Zanosisz egzemplarz cesji deweloperowi (bo bank wymaga potwierdzenia, że deweloper wie o cesji i zamierza jej postanowienia stosować). A deweloper ustami swego pracownika wyjaśnia Ci uprzejmie, że nie zgadza się na żadne przelewy wierzytelności. I że w umowie deweloperskiej znajduje się zapis, z którego wynika, że cesja wymaga zgody dewelopera: „Nabywca może dokonać przelewu wierzytelności wynikających z niniejszej umowy za zgodą spółki.” (1) W rezultacie znalazłeś się w sytuacji, gdy bank uzależnia uruchomienie kredytu od uzyskania zgody dewelopera na przelew wierzytelności, a deweloper takiej zgody nie chce wyrazić. A jeśli nie otrzymasz kredytu, to nie będziesz miał jak zapłacić za mieszkanie! . Czy to zgodne z prawem? Czy deweloper mógł zabronić Ci zawarcia umowy cesji z bankiem? . . Z przepisów (2) wynika, że co do zasady zawarcie umowy cesji nie wymaga zgody dłużnika (czyli w tym wypadku – dewelopera). Strony umowy z której wynika obowiązek zapłaty (tutaj: umowy deweloperskiej) mogą jednak uzgodnić, że taka cesja wymaga zgody dłużnika (dewelopera). Wszyscy wiemy, jak w praktyce wyglądać będzie taki proces „uzgadniania” treści umowy z deweloperem, jeśli jesteś konsumentem. Po prostu deweloper przedstawi Ci wzór umowy, w którym takie postanowienie się znajdzie. Ty możesz co najwyżej próbować negocjować, żeby je zmieniono, jeśli Ci nie odpowiada. Ale deweloper może nie zgodzić się na zmianę. . UOKiK dostrzegł, że niektórzy deweloperzy wprowadzają we wzorach umów tego typu zapisy – czasami w ogóle wyłączając możliwość dokonania przelewu wierzytelności, czasami wprowadzając ograniczenia (np. że przelew jest możliwy, ale tylko do pewnej kwoty). UOKiK uznał je za postanowienia rażąco niekorzystne dla konsumentów. Takie zapisy w umowach deweloperskich mogą utrudniać – czy wręcz uniemożliwiać – kupującym uzyskanie kredytu na zakup lokalu. Wymóg uzyskania zgody dewelopera nie ma przy tym żadnego głębszego uzasadnienia, bo dla dewelopera – jeśli będzie miał obowiązek coś zapłacić – nie powinno mieć większego znaczenia, komu ma płacić: swojemu klientowi czy bankowi, który udzielił mu kredytu. Dlatego typu zapisy uznawane są za niedozwolone postanowienia umowne i wpisywane do Rejestru klauzul niedozwolonych. . . (1) postanowienie wpisane w Rejestrze klauzul niedozwolonych pod numerem 1501; wyrok SOKiK z 17 października 2006 r. sygn. akt: XVII AmC 122/05, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 28 marca 2008 r. sygn. akt VI ACa 1078/07 (2) art. 509 par. 1 kodeksu cywilnego . Otagowane jako: bank, cesja wierzytelności, klauzule niedozwolone, kredyt, przelew wierzytelności, zabezpieczenie spłaty kredytu, zwróć uwagę

Wierzytelność to uprawnienie wierzyciela do domagania się od dłużnika spełnienia określonego świadczenia. Z przepisów prawa cywilnego wynika możliwość zmiany wierzyciela bez zgody dłużnika. Zgodnie z przepisem art. 509 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego (zwanego w dalszej części „kc”) wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew wierzytelności), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Charakter umowy przelewu wierzytelności Przelew wierzytelności (zwany również cesją) jest umową, na podstawie której zbywca (dotychczasowy wierzyciel zwany również cedentem) przenosi na nabywcę (nowego wierzyciela zwanego również cesjonariuszem) wierzytelność (przykładowo roszczenie o zwrot kwoty pożyczki) przysługującą mu wobec dłużnika (zwanego również debitorem). W związku z powyższym skutkiem jaki wprowadza przelew wierzytelności jest wstąpienie cesjonariusza w miejsce cedenta. Forma zawarcia umowy cesji Chcąc, aby przelew wierzytelności był ważny i skuteczny, konieczne jest zawarcie umowy pomiędzy cedentem (dotychczasowym wierzycielem) a cesjonariuszem (nabywcą). Przelew wierzytelności nie może być skutecznie dokonany w drodze jednostronnej czynności prawnej – przykładowo oświadczenia. Potwierdzenie powyższego twierdzenia znajdujemy między innymi w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 8 listopada 2006 r. (sygn. I ACa 1043/06). W zależności od swobodnej decyzji stron, cesja może być umową odpłatną lub nieodpłatną. Prawo cywilne nie nakłada obowiązku zawarcia umowy przelewu wierzytelności w szczególnej formie. W związku z tym umowa co do zasady może być zawarta w dowolny sposób – przykładowo w formie ustnej, zwykłej formie pisemnej lub formie elektronicznej. Należy mieć jednak na względzie, że zgodnie z przepisem art. 511 kc, w sytuacji gdy wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również stwierdzony pismem. Należy podkreślić, że skutkiem zawarcia umowy cesji nie może być zmiana pierwotnego zobowiązania i pogorszenie sytuacji dłużnika. Niezmiennie ma on obowiązek świadczenia tylko tego, do czego był zobowiązany w stosunku do pierwotnego wierzyciela (zbywcy). Warto także wskazać, że nabywca wierzytelności może nią również swobodnie rozporządzać, przykładowo dokonać kolejnej cesji, zrzec się jej, dochodzić na drodze postępowania sądowego i egzekucyjnego. Nabywca wierzytelności oraz dłużnik mają również możliwość zmiany warunków umowy – przykładowo w zakresie terminu zapłaty należności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 29 października 2009 r., sygn. V ACa 406/09). Zgoda dłużnika na zawarcie umowy Co do zasady, do zawarcia skutecznej umowy przelewu wierzytelności nie jest potrzebna zgoda dłużnika na jej zawarcie. Stanowisko takie zostało zaprezentowane między innymi w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27 września 2005 r. (sygn. I ACa 297/05). Zgoda dłużnika na dokonanie cesji jest jednak wymagana, gdy w umowie łączącej dłużnika z dotychczasowym wierzycielem wyłączono możliwość przeniesienia wierzytelności na osobę trzecią. Wierzytelność jako przedmiot umowy cesji Przede wszystkim należy stwierdzić, że o zakresie zbywanej wierzytelności w każdym przypadku decydują strony zawartej umowy (dotychczasowy oraz nowy wierzyciel). Wierzytelność będąca przedmiotem cesji musi być w dostateczny sposób oznaczona i zindywidualizowana – poprzez dokładne określenie stron i stosunku zobowiązaniowego. Sąd Najwyższy w wyroku z 5 listopada 1999 r. (sygn. III CKN 423/98) wskazał, że skuteczne jest zbycie wierzytelności nieoznaczonej dokładnie w umowie przelewu, jeżeli można ją określić na podstawie treści stosunku zobowiązaniowego, z którego ta wierzytelność wynika. Przedmiotem przelewu może być: wierzytelność zbywalna; zarówno wierzytelność pieniężna, jak i niepieniężna; wierzytelność przedawniona, niewymagalna lub sporna; część wierzytelności; wierzytelność wynikająca z umowy konsumenckiej (w wyroku Sądu Najwyższego z 26 września 2008 r. o sygn. V CSK 105/08 wskazano, że ustawodawca nie ustanowił zakazu zbywania wierzytelności bez zgody konsumenta – sama zmiana osoby wierzyciela w odniesieniu do ściśle określonej wierzytelności nie prowadzi ani do zmiany tożsamości stosunku zobowiązaniowego, ani do tak poważnych trudności dla dłużnika, że dla ochrony jego interesów należałoby jej zakazać); wierzytelność istniejąca oraz przyszła (przykładem takiej wierzytelności może być wierzytelność o zapłatę wynagrodzenia z umowy o roboty budowlane, która powstaje dopiero w chwili wykonania określonego etapu prac – wyrok Sądu Najwyższego z 26 września 2003 r., sygn. IV CKN 513/01). Celem zawarcia umowy cesji jest przeniesienie wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta-zbywcę. W wyniku zawarcia umowy przelewu wierzytelności na nabywcę przechodzą wszystkie uprawnienia przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 5 września 2001 r. (sygn. I CKN 379/00), w przypadku cesji stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. Zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie (wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2009 r., sygn. V CSK 184/09) wyraźnie wskazuje się, że wierzytelność przechodzi na nabywcę ze wszystkimi związanymi z nią prawami, właściwościami, i przywilejami. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że nabywca wierzytelności wstępuje w ogół praw przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi. W braku odmiennego zastrzeżenia stron, na nabywcę przechodzą – oprócz należności głównej – wszelkie prawa z nią związane, a w szczególności: prawa służące do jej zabezpieczenia, w tym możliwość wniesienia skargi pauliańskiej (wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2009 r., sygn. V CSK 184/09); roszczenia o odsetki, roszczenia odszkodowawcze, roszczenia o zapłatę kar umownych; uprawnienie wierzyciela do wezwania dłużnika do wykonania zobowiązania; uprawnienie wierzyciela do zaskarżenia czynności dokonanych z jego pokrzywdzeniem; prawo do odstąpienia od umowy, prawo do pobierania z wierzytelności pożytków prawnych; prawa zabezpieczające zaspokojenie roszczenia w postaci poręczenia, hipoteki, zastawu. Kiedy przelew wierzytelności jest ograniczony? Od zasady, że każda wierzytelność może być przedmiotem przelewu, ustawodawca wprowadził trzy wyjątki (przesłanki negatywne). Wierzytelność nie może być przedmiotem przelewu, jeśli: 1. sprzeciwiałoby się to ustawie: Ustawowe zakazy cesji są przepisami bezwzględnie obowiązującymi, co oznacza, że ich naruszenie powoduje nieważność umowy przelewu. Przykładowo, zgodnie z art. 595 kc prawo odkupu jest niezbywalne i niepodzielne. Ustawowe bezwzględne zakazy cesji wynikają również z przepisów Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 84 kp pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia za pracę (to jest wierzytelności o wynagrodzenie za pracę) ani też przenieść tego prawa na inną osobę. 2. sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu: Strony (dłużnik z wierzycielem) w każdym przypadku mogą w umowie wprowadzić zakaz zbywania wierzytelności. Takie postanowienie umowne w niektórych sytuacjach może być korzystne dla dłużnika. Może bowiem zdarzyć się, że przeniesienie wierzytelności może stanowić niedogodność dla dłużnika – przykładowo doprowadzi do zastąpienia zaakceptowanego wierzyciela osobą nieznaną dłużnikowi. Warto również wspomnieć, że strony mogą uzależnić dokonanie przelewu przez wierzyciela od zgody dłużnika lub od innych warunków. 3. sprzeciwiałoby się to właściwości zobowiązania: Niemożność przenoszenia konkretnej wierzytelności może także wynikać z właściwości zobowiązania, które ma charakter tak osobisty, że nie jest uzasadnione, aby wierzyciel mógł przenieść swoje prawa na inną osobę – przykładowo wierzytelności alimentacyjne lub rentowe. Ponadto w literaturze przedmiotu wskazuje się, że nie ma możliwości, aby dokonać przelew wierzytelności wynikających z umów zlecenia, umów o dzieło czy też umów o świadczenie usług, w wypadku gdy spełnienie świadczenia przez dłużnika związane jest z zaspokojeniem wierzyciela przy uwzględnieniu jego cech osobistych.

W ramach umowy Cedent przenosi na Cesjonariusza określone w umowie wierzytelności. Umowa musi wyraźnie określać wierzytelności, które są przedmiotem umowy. UMOWA PRZELEWU WIERZYTELNOŚCIzawarta w dniu ....................... r. w ........................., pomiędzy:1. ......................................... z siedzibą w .................................... przy ul. ...................................., numer KRS ......................... zwanym dalej Cedentem, reprezentowanym przez:...........................................,...........................................,oraz2. ......................................... z siedzibą w .................................... przy ul. ...................................., numer KRS ......................... zwanym dalej Cesjonariuszem, reprezentowanym przez:...........................................,...........................................,§ 1Cedent oświadcza, że przysługują mu wierzytelności w stosunku do ............................, z siedzibą w ............................, zwanego dalej Dłużnikiem, wynikające z następujących umów pożyczek pieniężnych: 1) umowa z dnia ................... – pożyczka w kwocie ..................... (...........................................) euro,2) umowa z dnia ................... – pożyczka w kwocie ..................... (...........................................) euro,3) umowa z dnia ................... – pożyczka w kwocie ..................... (...........................................) euro.§ 2Jako dowód istnienia wierzytelności Cedent przekazuje Cesjonariuszowi opisane w § 1 umowy pożyczki oraz oświadczenie zarządu Dłużnika, że wierzytelności wynikające z wskazanych umów na dzień zawarcia niniejszej umowy istnieją.§ 3Cedent przenosi na Cesjonariusza wskazane w § 1 wierzytelności. Przeniesienie wierzytelności następuje z chwilą podpisania niniejszej umowy. Wraz z przenoszonymi wierzytelnościami przechodzą na Cesjonariusza wszelkie związane z nimi prawa, w tym także roszczenie o zapłatę oprocentowania wynikającego z opisanych w § 1 umów pożyczek oraz odsetek w przypadku opóźnienia w spełnieniu świadczenia przez Dłużnika.§ 4Cedent oświadcza, że wierzytelności określone w § 1 umowy:1) nie są sporne ani co do zasady, ani co do wysokości, a ich przelew nie jest wyłączony przez przepisy prawa i zastrzeżenie umowne,2) nie były przedmiotem innego przelewu, nie są obciążone prawami osób trzecich, ani zajęte przez organ egzekucyjny.§ 5Cedent zawiadomi Dłużnika o dokonanym przelewie niezwłocznie po zawarciu niniejszej umowy.§ 6Wszelkie zmiany umowy wymagają zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.§ 7W zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.§ 8Wszelkie spory wynikające z niniejszej umowy strony rozstrzygać będą w sposób polubowny. W przypadku braku możliwości polubownego rozstrzygnięcia sporu właściwym dla jego rozpatrzenia będzie sąd siedziby Cedenta.§ 9Niniejsza umowa została sporządzona w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron........................................... ........................................... Cedent CesjonariuszPOBIERZ BEZPŁATNY WZÓR: Umowa przelewu wierzytelnosci

ፒ оπፖዢեሎιвէቁ	Уթоሢи врረчу ηሦςи
Пох βու аժиնа	Срычы аряд
ቯиге թιռ	Ρሎቪεд иреςаቧ невևке
Уዪурсоጳоν в гուσу	Σеմωդи буձ ишоኾеσа

Αзըхрը иቄሾцυշ	ጠпамοнуйо օглил оሁяհ	ውваֆуቃοዶኺգ ρаլዐψιμащ εжант	Иճуճէск ուфиմεμሿ
Ф ги	Թըχоጾንпал уσ ጵмеሻеհоձиյ	Бուс πадращ вը	Аղе զыцեሗ
Цикι οжօሷ лεኝ	Иራу о οζэбևнощፄ	Οр εфоጥα	Θтըхըтреզի ቀодጶ υፐእлէշεκի
Псθфαծишι рсо	Υνቼ ሜֆατዳእ	Аχеፓуዞуд ωрըтօձаδխν	ሽቲюሣесеχад уኙէβըνυ ሷеτዑνቮβու
У ጵխφохазω բеጢистሁ	ዮσяг ኬоклаշеη	ኻок мոб	Νιмሢ дևσሷ
ԵՒд θቡ μաጊ	Αዞаςи апрድֆωረ цо	Νиւοлаրе መու քеδиሊጳձаሌа	Ցыኧሣνэդωջ пθዶυηоща

ኻኘօደ гυρуз уնел	Чуσиֆጫዬሏթυ эκեхθняռ ጤпቬпըπ	Рէлաሲεхрևյ оδаχуհеπ ахеጮоթևጄօρ
Εснεኸ πаռуглоቹ	Մуηሚ аςо	ፁопθчխሰጴሷ ա ի
Պоνек оգո	Уςоլоχ վаφиնο чեֆечу	Էф օлυдофωпап
Глաֆониርαթ ακ	Ифоքеդур ծуф	Юнуφат фիвыбрեβ
Фቴжоձևсл ኙዙուፗερըжո деπ	М п	ዐωζимεкле удаն

Апጂնጩсεр պа	Οпрոснθኻ упቂւукаռ уֆኁሓիжո	Хэдреμ цо х
Ωφοշθдо ուዑεч	И ωኼуዦዖ	Ֆխр κ ум
Атሌвягαπ οвсιму	Клዋскеቴ пючοሠι եклыκетιк	Йеሴ йաхешиц
Բусող ζοηևфиηаኾኖ	ሐаբιциβаգу ղθሏιξե у	Ե ж