zapytał(a) o 11:33 Kto jest dla Ciebie autorytetem? I dlaczego właśnie ta osoba? Zauważyłam , że część z osób które mają konta na zapytaj uwielbiaja Miley Cyrus, Justina Biebera, Dode, Selene Gomez i inne tego typu ''gwiazdy'' . Ale co z prawdziwymi osobami? Macie jakieś autorytety ? Czekam na odpowiedzi :) najsensowniejsza zostanie nagrodzona. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź aneta608 odpowiedział(a) o 11:54: Dobre pytanie ... Wiele osób szanuję, wiele miało wpływ na to kim aktualnie jestem. Ale jeśli miałabym wybrać autorytet, to wskazałabym na pewna dziewczynę, którą dziwnym zbiegiem okoliczności poznałam kiedyś w szpitalu. Zaprzyjaźniłyśmy się. Nie będę oczywiście podawała jej nazwiska, bo to nie ma znaczenia. W każdym razie była dotknięta przez pewną chorobę i ogólnie nie miała najłatwiejszego życia. Mimo to zawsze widziałam ją uśmiechniętą. Optymistycznie nastawiona do świata, pełna planów na przyszłość, z nigdy niegasnącym ogniem w oczach. Szczera i zarazem nieraniąca nikogo - a to w sumie rzadkość. Poznałam ludzi z jej otoczenia i wiem, że są to sami prawdziwi przyjaciele. Cieszę się, że ją spotkałam, bo trochę się od niej nauczyłam. Przede wszystkim tego, że trzeba mieć dystans do wielu rzeczy. Nasze problemy często wydają nam się większe niż są w rzeczywistości. A większość ograniczeń to tylko wytwór naszej wyobraźni. Odpowiedzi Auril odpowiedział(a) o 12:48 Długo nie miałam autorytetu. Nie dlatego, żeby ich nie było, ale dlatego, że np. obieranie za autorytet Jana Pawła II było np. dla mnie zbyt abstrakcyjne. Wydawało mi się, że to osoba święta, że jest inna niż ja, że jej łatwiej jest być końcu znalazłam autorytet tutaj. Dziwne prawda?Jest nim niepodzielnie od momentu naszego poznania – Tarotka. Kobieta, która nie miała łatwego życia, a jest wspaniałym człowiekiem, jeszcze lepszą matką i osiągnęła sukces zawodowy. Byłabym szczęśliwa, gdybym choć w połowie była taka jak ona. To kwintesencja doskonałości, a jeśli ma jakieś wady, to są to raczej przywary, niż deficyty. Żeby tego było mało, jest cholernie atrakcyjną kobietą. Po prostu tylko ona? Po prostu to kobieta z krwi i kości, nie Papież, nie ktoś, kto dorastał w jakichś szczególnych warunkach. Taki sam człowiek, jak ja i to mnie najbardziej niej ciągle się rozwijam, dużo się uczę, inaczej postrzegam pewne sprawy. Wydaje mi się, że gdyby jej nie było mój świat byłby trochę po sobie;) i dzięki Tarotce, która zawsze będzie już dla mnie no 1. blocked odpowiedział(a) o 11:35 Moim autorytetem jest Kurt Cobain - dlaczego ? Zrobił wiele dla muzyki jest legendą grunge i rocka , królem rocka i grunge!. Wspaniałym człowiekiem bardzo kochał swoją córeczkę zrobił by dla niej wszystko , starał się ją chronić , zabierał ją na swoje koncerty. Myślę , że tyle wystarczy. Coco Gabrielle Chanel, kobieta niezależna, uważała wszystkie kobiety świata za kwiaty i perły same w sobie, nie widziała potrzeby opinania się gorsetami, była pewna siebie, dążyła do realizacji celów które w tej epoce wydają się trudne, do dopiero kilkadziesiąt lat temu. Jak powiedział Carl Lagfred, obecny wiodący projektant Chanel "Coco Chanel urodziła się rozumiejąc kobiet z epoki, która miała dopiero nadejść"Nie twierdzę że zawsze decydowała dobrze (zwłaszcza w życiu uczuciowym), jednak na jej błędach uczyć można się równie dobrz co czerpać z osoba która moim zdaniem powinna być autorytetem dla każdego człowieka choć trochę, czyli Jan Paweł II. Chciał pokoju, zjednoczenia świata. Szanował każdego niezależnie od wieku, rasy czy wyznania, zawsze potrafił wybaczać. Moim autorytetem jest Leszek Kaźmierczak. W swoim życiu mający niekiedy ciężkie sytuacje słowa tego rapera,pomogły mi wybrać daną mając swój autorytet,wierzę że sama mogę być taka jak On,bo to przecież taki człowiek jak i ja ,tylko ,że z większą mądrością życiową. ;) blocked odpowiedział(a) o 12:09 Mam dwa autorytety na dwóch różnych płaszczyznach :)Józef Piłsudski - Z racji ze jestem patriotką uwielbiam tego człowieka. Był patriotą , walczył o dobre imię Polski , o wolność , prowadził akcje anty-nazistowskie , potrafił utrzymac cały rząd za mordę - nei to co dzisiejsi politycy .Jan Paweł II - potrafił zjednoczyc ludzi bez względu na różnice religijne , wartości jakie wyznajemy , udowodnił ze lepiej szukac podobieństw niz różnic , żywy przykład " Zło dobrem zwyciężaj " . blocked odpowiedział(a) o 13:41 Nikt, no może piosenkarka Sharon den Adel i osoby uczestniczące w powstaniu warszawskim. rosia244 odpowiedział(a) o 11:37 nie mam autorytetu .. na nikim sie nie wzoruje bo nie znam nikogo takiego kogo chciałabym nasladować... blocked odpowiedział(a) o 11:54 Nie mam jako takich autorytetów. Czasami autorytety to ludzie, których darzymy szacunkiem i uznaniem, a czasami po prostu są to ludzie, których zwyczajnie kopiujemy. Moim zdaniem autorytet to pojęcie bardzo względne. A jeśli miałabym wybierać powiedziałabym, że moim autorytetem jest Uruha, autorytetem muzycznym. Wspaniale gra na gitarze i zainspirował mnie. To dzięki niemu mam teraz gitare i chce dorównać mu poziomem, a nie naśladować go i być jego idealnym odwzorowaniem. blocked odpowiedział(a) o 14:27 Michael Jackson - poświęcił się dla muzyki, która jest wspaniała, kochał dzieci (bez dwuznaczności), fanów, swoją rodzinę. Starał się być dobrym człowiekiem i właśnie takim był. Jego muzyka była/jest w prost genialna, słowa mądre nie głuptowate i o niczym. Porównajmy sobie teledyski jego i dzisiejszych "gwiazdek". Dzisiejsze teledyski to typowe pokazanie się "patrzcie na mnie". Nie uważał się za gwiazdę, jak ci którzy nie osiągnęli wiele, a właśnie za takich się uważają. Nie chcę tu dawać przykładów bo doskonale wszyscy wiedzą, o które "gwiazdki" chodzi. Wszyscy krytycy Michaela nie wiedzieli jaki był naprawdę i smutne jest to, że nawet po jego śmierci nie dają mu spokoju. moim autorytetem jest ojciec swiet poniewaz był dobrym człowiekiem , "ojcem dla nas" , nie wywyzszał sie od innych był poprostu zwyczajnym człowiekiem chodz w sercu miał tyle rzeczy których nie da sie okreslic:) blocked odpowiedział(a) o 12:58 moja mama, ktora umarła w pomocna, rodzinna, bardzo uzdolniona szczegolnie duze poczucie humoru, szykowna... blocked odpowiedział(a) o 21:33 Moim autorytetem jest każdy z nas...Wiem, może to głupio brzmi ;) Chodzi mi o to, że autorytetem jest dla mnie osoba, która jest honorowa, pomaga innym. To jest mój autorytet. Jestem pod wielkim wrażeniem wolontariuszy, którzy poświęcają część swojego życia innym, całkowicie za darmo i nie oczekując żadnej nagrody...To jest dla mnie autorytet... Autorytetem byli dla mnie powstańcy walczący o wolność, o to, żebym mogła żyć w tym kraju bez żadnych "blokad", ludzie, którzy poświęcali swoje życie dla ojczyzny. Ludzie dla których ważne były Bóg,Honor i Ojczyzna... To są dla mnie największe autorytety...Mimo, że nawet nie znam nazwisk tych ludzi, mimo,że są anonimowi...są największymi autorytetami ;) W naszych czasach każdy może być bohaterem, chociaż coraz rzadziej ich widać ;) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Dzieci, a zwłaszcza nastolatkowie, szukają kogoś, kto będzie dla nich autorytetem, wzorcem zachowań do naśladowania, idolem, kimś o którym może powiedzieć: „chciałbym być taki jak on”. Jak pomóc dziecku dobrze wybrać? Tak z ręką na sercu, komu by się nie marzyło, by jego nastoletnie dziecko mówiło wszystkim szczerze: „chciałabym być taka jak moja mama”, lub „chciałbym być jak mój tata”? Byłoby to cudowne, gdybyśmy potrafili stać się idealnym wzorcem dla swoich dzieci. Prawda jest taka, że znając nas doskonale, dzieci zdają sobie sprawę nie tylko z naszych zalet ale i wad. Dlatego bardziej prawdopodobne jest, że wzorcem stanie się dla nich jakaś osoba, której wyidealizowany obraz pojawia się w mediach. A choć możemy do pewnego stopnia mieć wpływ na wybory dziecka, nie mamy gwarancji, że celebryta, który w tej chwili jest kimś naprawdę godnym naśladowania będzie nim zawsze. Dobrym przykładem jest tu Agnieszka Radwańska, która wpierw stała się twarzą akcji „Nie wstydzę się Jezusa” a potem wzięła udział w sesji rozbieranych zdjęć. Domyślam się, że żaden z rodziców nie byłby zachwycony ujrzawszy zdjęcia gołej córki w gazecie (nawet jakby były tzw. artystyczne). Media jako super-kumpel Jako kochający rodzice mamy w sobie pewną intuicję wskazującą kto z przyjaciół dzieci jest autentycznym przyjacielem, a z kim lepiej by się nie zadawało. Ten sam instynkt pomaga nam w ocenie celebrytów i pojawiających się w mediach postaci. SpongeBob? Prawdopodobnie nie. Merida Waleczna? Bardziej. Współczesne dzieci mają większy kontakt z filmami niż z książkami. Więcej czasu spędzają przeciętnie z mediami np. internetowymi niż z rodzicami. Dlatego pomoc w wyborze pozytywnych wzorców jest szczególnie ważna. Już pod koniec szkoły podstawowej dzieci bardziej zwracają uwagę na rówieśników niż rodziców, jeśli chodzi o poczucie co jest społecznie pożądane czy akceptowane. Mimo to mamy duży wpływ na przekazywanie dzieciom wartości. Chociażby dlatego, że nasze dzieci widzą konsekwencje konkretnych wyborów swoich rówieśników. Cała klasa poza Twoją córką i jej przyjaciółką poszła na wagary i ma obniżoną ocenę z zachowania? Dowód na to, że niekoniecznie warto patrzeć na to, co robią „wszyscy inni”. Z kolei bohaterowie medialni są rywalem naprawdę trudnym do pobicia. Są przedstawiani w sposób wyidealizowany, często ich wizerunek jest kreowany przez specjalistów od marketingu w celu sprzedania waszym dzieciom konkretnych produktów czy usług. Tu nie chodzi tylko o reklamy w telewizji czy czasopismach, lecz youtube, media społecznościowe, fanowskie blogi i fora internetowe… Dlaczego wpływ mediów jest ważny? Doskonałym przykładem wpływu mediów są badania nad paleniem papierosów przez nieletnich. Proszę zwrócić uwagę, że gdy bohaterowie filmów palą papierosy jest to pokazane jako wyraz ich pewności siebie, stylu, coś co dodaje im uroku. Badania pokazały, że im więcej dziecko ogląda filmów z palącymi bohaterami tym większe prawdopodobieństwo, że samo zacznie palić. Co więcej – połowa z badanych nastolatków twierdzi, że sięgnęli po papierosa właśnie dlatego, że ich ulubiony bohater filmowy palił. Na szczęście mamy wpływ na to, co będą oglądać nasze pociechy. Jest całkiem sporo bohaterów, którzy mogą być pozytywnymi wzorcami zachowań. Nadal jest też dostępny wybór filmów i opowieści, w których bohaterowie negatywni zostają ukarani za wyrządzone zło (kwestia także bardzo ważna). Nie wystarczy przy tym, by dziecko wiedziało, że coś może mieć nań zły wpływ. Bardzo trafna wydaje mi się analogia do wizyty u lekarza. Gdy lekarz rozpozna naszą chorobę i ją nazwie nie wystarcza to by nas wyleczyć, trzeba brać lekarstwa. Tak samo z mediami, filmami. Nie wystarczy wiedzieć, że jakiś bohater, celebryta, postać jest złym modelem, trzeba umieć sobie powiedzieć: „nie będę tego oglądać” i znaleźć coś innego. Jedną z popularnych wśród nastolatków postaci jest „irytująca pomarańcza” – bohater filmików, których dziesiątki można znaleźć na youtube. Pomarańcza w bardzo prymitywny sposób (na przykład wołanie po setki razy „hej jabłko”) dokucza innym owocom. Dzieci, które to oglądają, zaczynają stosować ten sposób dokuczania wobec kolegów. Częste tłumaczenia brzmią: „Wiem, że to głupie, ale to śmieszne, poza tym przecież ja bym się w ten sposób nigdy nie zachował”. Dlatego warto tłumaczyć dzieciom, że sama świadomość, że coś jest złe nie oznacza, że nie ma to na mnie wpływu. Warto przypominać, że powiedzenie: „z kim przestajesz taki się stajesz” odnosi się też do tego, co oglądamy. Co możemy zrobić jako rodzice? Jeżeli wasze dzieci są w wieku przedszkolnym, jesteście w bardzo szczęśliwej sytuacji, bo głównie od was zależy ile i czego dziecko będzie oglądało. Dlatego przede wszystkim ograniczcie oglądanie telewizji (video) do maksimum godziny dziennie. Wykorzystajcie czas, gdy maluchy są jeszcze otwarte na wasze propozycje, by poczytać im książki zamiast puszczania filmów. Jeżeli dziecko domaga się oglądnięcia jakiejś bajki, bo inne dzieci w przedszkolu ją oglądają – sam ją wpierw obejrzyj pod kątem – czy chciałbyś by dziecko naśladowało zachowania jej bohaterów. Gdy dzieci są w szkole podstawowej, potrzebna jest zdecydowana niezgoda rodziców na promocję seksualizacji, brzydoty i buntu. Nie jestem w stanie zrozumieć rodziców kupujących dzieciom lalki-zombiaki, śmierdziuchy itp. Muszę powiedzieć to wprost – to jest kompletna głupota. Rozmawiałam niedawno ze starszą panią, która dziewięcioletniej wnuczce kupowała zestaw „Monster High” czyli modnych lalek przedstawiających seksownie ubrane trupy (zombie, wampiry i inne „nieumarłe” postacie). Tłumaczyła mi jak idiotce, że „przecież to jest na topie, wszyscy to mają i dzieciaki to uwielbiają”. Wypowiedź ta świadczy o braku refleksji i odrobiny zdrowego rozsądku. Zanim kupicie dziecku coś kupicie, pozwolicie zagrać w grę internetową, czy obejrzeć film – zastanówcie się, czy chcielibyście by te postacie stały się dla waszych dzieci wzorcem zachowań, źródłem wartości i postaw życiowych? To nie tylko zabawki, postacie – to określony styl życia. Warto zamiast tego szukać w popularnych programach telewizyjnych, na stronach internetowych, w muzyce postaci, których zachowania możecie spokojnie pochwalić. Jeżeli ulubiona postać dziecka robi coś złego, aspołecznego – nie bój się o tym z dzieckiem porozmawiać. Pokaż konsekwencje zachowań. oczywiście dziecko może mieć swoje zdanie, jednak bardzo ważne jest by usłyszało od rodziców, jakich zachowań, postaw nie akceptujecie. Podstawowy przekaz powinien być jednak pozytywny. Znajomy historyk opowiada swoim dzieciom o pozytywnych postaciach historycznych, pokazuje ich wizerunki. Być może w dziedzinie, którą się zajmujemy, czy sami fascynujemy pojawiają się takie postacie, które warto dzieciom przybliżyć. Gdy dziecko idzie do gimnazjum, mamy już o wiele mniejszy wpływ na jego wybory wzorców, możemy mieć jednak nadzieję, że dobrze uformowaliśmy podstawy. Zabranianie słuchania określonej muzyki, czy oglądania filmów nie działa dobrze na komunikację. Nastolatkowie zaczynają się z tym kryć. (Wyjątek stanowi pornografia, gdzie zakaz musi być stanowczy, umotywnowany i konsekwentnie egzekwowany.) Dobrze jest wiedzieć co nasze nastolatki oglądają i rozmawiać o tym. Pamiętajcie, że czyste zło rzadko dobrze się sprzedaje i negatywni ulubieńcy waszych dzieci mogą mieć mnóstwo godnych podziwu cech. Dlatego w rozmowie warto to przyznać, potem jednak musimy jasno powiedzieć, co nam się nie podoba, a najlepiej zakończyć wypowiedź skłaniającym do myślenia pytaniem. Przykład: „Doceniam, że XY jest lojalny dla przyjaciół, jednak oszukuje rodziców, a kłamstwo jest złe. Ma postawę „cel uświęca środki” – jak sądzisz, czym się to może skończyć?”. Wbrew pozorom możemy naprawdę dużo zrobić dla naszych dzieci. A jeśli już zafascynowały się postacią, którą uważamy za zły model, uczmy krytycznego spojrzenia i oddzielania postaw i zachowań godnych naśladowania od złych i prowadzących do negatywnych konsekwencji.

Dziecko samo wybiera osoby, które chce naśladować. Czy można sprawić, by tym kimś stałaś się ty lub tata dziecka? Sprawdź! Ponad 15 lat temu TNS OBOP przeprowadził ankiety wśród Polaków i 36 procent z nich przyznało, że nie mają żadnych autorytetów. Nikt im nie imponował, nikogo nie próbowali naśladować. Dziesięć lat później powtórzono badania. I tu wielkie zaskoczenie – okazało się, że młodzi ludzie coraz częściej liczą się ze zdaniem swoich rodziców, dziadków i innych członków rodziny... nawet jeśli czasem trudno to zauważyć. Co możesz zrobić, byś i ty stała się autorytetem dla swojego dziecka? Bądź dla dziecka przewodnikiem Najważniejszą i jednocześnie najtrudniejszą rolą rodzica jest mądre wyznaczanie granic. Na tyle dalekich, by dziecko czuło, że ma wybór i na tyle bliskich, by nie działało na swoją szkodę. Dobry rodzic nie boi się też rozmów o swoich emocjach, uczuciach i zachowaniach. Wszystkich! A nie tylko tych wzorcowych. Dzieci o wiele bardziej ufają odruchom człowieczeństwa niż świątobliwości i doskonałości bez skazy. W życiu najlepiej sprawdza się bycie rodzicem-przewodnikiem. Zobacz też: 8 zasad okazywania dziecku szacunku Rozmawiaj z dzieckiem Odpowiadaj na wszystkie pytania dziecka, rozmawiaj na różne tematy (od samochodów, przez naukę aż po seks). Według sondaży rodzice najczęściej przepytują dzieci, zamiast z nimi rozmawiać. Chcą wiedzieć co zjadły w przedszkolu, czy dostały jakieś stopnie w szkole etc. Tymczasem mogą zapytać, co ich kilkulatki myślą o... filmie, który ostatnio obejrzały; ostatnim prezencie; przeczytanej książce; postaciach z ulubionej bajki; wspólnych sąsiadach; znajomych z podwórka; jakimś sportowcu, któremu dziecko kibicuje; wspólnych zabawach. Naprawdę jest o czym rozmawiać! Czytaj też: Jak rozmawiać z dzieckiem o seksie Nie bądź dla dziecka tyranem „Najważniejsza jest dyscyplina" – mówią niektórzy dorośli i ćwiczą swoje pociechy w przestrzeganiu sztywnych zasad, których nikt im nie wyjaśnia. Zdaniem psychologów despotyczne metody wychowawcze wywołują w dzieciach lęk i tłumią ich tożsamość (w dorosłym życiu nie będą potrafiły wyrazić i bronić własnego zdania). Postawa rodzica-tyrana jest najbardziej szkodliwą metodą wychowawczą i choć budzi strach, nie przydaje autorytetu. Osoby wychowywane w ten sposób często w przyszłości stają się bardzo uległe, spolegliwe, wykorzystywane przez innych albo... same zaczynają tyranizować. Nie bądź dla dziecka kumplem Przeciwną postawą do tyrana jest rodzic-kumpel, który nie określa żadnych zasad i norm obowiązujących w rodzinie. Nie wyciąga konsekwencji, nie wymaga, nie daje żadnych obowiązków. Takie wychowanie (a raczej jego brak) prowadzi do zaburzenia nie tylko poczucia własnej wartości, ale również zrozumienia tego, co dobre, a co złe. Sprawdź: 13 żelaznych zasad, które powinny obowiązywać w każdym domu Fotolia Ciemnogród: lekarze nie pytają o to kobiet, bo boją się... naruszenia ich intymności! Picie alkoholu w ciąży to pierwszy dramat. Drugi: że lekarze nawet nie pytają o picie, bo... boją się, że to narusza intymność kobiety. A co z dziećmi? Prawo nie chroni ich przed niszczeniem mózgu przez alkohol pity przez matkę. Po urodzeniu też nie dostają pomocy - alarmuje dr Krzysztof Liszcz Z badań wynika, że nawet co 3. kobieta w ciąży sięga po alkohol. To prawda, że ginekolodzy prowadzący ciążę nawet nie pytają o picie? Niestety tak. 20 proc. lekarzy wprost deklaruje, że nie będzie nawet pytać kobiety o picie w ciąży, bo... to narusza jej intymność! To o czym mówimy? Ciemnogród i tyle! W jaki sposób lekarz powinien o to pytać? Kobieta przecież się do tego nie przyzna. Wszyscy wiedzą, że picie w ciąży szkodzi dziecku. To na pewno trudne, jednak trzeba zapytać w taki sposób, żeby kobieta odpowiedziała szczerze. Nie pytać: „Czy pani pije alkohol w ciąży”, tylko porozmawiać: jak przebiega ciąża, jak kobieta radzi w partnerstwie, w pracy, z trudnymi emocjami, w jaki sposób stara się zmniejszyć napięcie, zredukować stres. Może się okaże, że wymieni alkohol - obok innych rzeczy. Trzeba jej wtedy powiedzieć i zaoferować inne sposoby wsparcia, by nie musiała sięgać po alkohol. Zainteresować się jej życiem, a nie jej piciem . To musi być kontakt przyjazny, nieoceniający. Czytaj też: Rozmawiajmy o życiu, nie o piciu W Polsce co roku rodzi się ok. 1500 dzieci z FAS (płodowym zespołem alkoholowym), a nawet 7,5 tysięcy rocznie uszkodzonych przez alkohol. Jak wygląda dla nich pomoc? Jest niewiele ośrodków, które diagnozują FAS. Czasem robią to pojedynczy pediatrzy. Nie ma jednak systemu, dzięki któremu najpierw diagnozuje się, a potem wspiera dziecko z FAS . Nie wystarczy dziecko zdiagnozować, trzeba mu też pomóc. Te dzieci często są "leczone" z powodu ADHD albo np. zaburzeń emocji. Ale perspektywa alkoholu nie jest brana pod uwagę. Czytaj też: To nie ADHD, tylko... największy temat tabu dotyczący dzieci Lekarze nie potrafią rozmawiać z matkami, a matki zaprzeczają, bo picie budzi wstyd , poczucie winy. Nie chcą być obiektem ataku, oceny. Diagnozą FAS są zainteresowani rodzice zastępczy i adopcyjni, bo oni nie są... Bunt i wycofanie dziecka - przyczyną może być nadmierna kontrola Gdy rozwój dziecka jest zaburzony, jego reakcją może być bunt, łamanie zasad lub przeciwnie – apatyczne zachowanie. W ten sposób dziecko daje rodzicom znać, że dzieje się coś niedobrego. Rozwiązaniem może być praca rodzica nad... własnym zachowaniem i stosunkiem do dziecka. Dziecko rozwija się w wielu obszarach – fizycznym, intelektualnym, emocjonalnym, duchowym, społecznym itd. Rodzice mają jednak tendencję do przywiązywania nadmiernej wagi do rozwoju intelektualnego . Nie wynika to ze złej woli, wręcz przeciwnie – zapewniając dziecku wiele zajęć stymulujących intelekt, starają się zagwarantować mu "życiowy sukces". Ale żeby dziecko wyrosło na pewnego siebie człowieka, świadomego własnej wartości, który potrafi osiągać wyznaczone sobie cele, musi ono najpierw rozwinąć się we wszystkich obszarach. Trudno, żeby w pełni ukształtowany człowiek składał się z samego intelektu, a nie wiedział, co czuje ani co się dzieje z jego ciałem. Wykształcenie wyraźnego poczucia własnego Ja jest jednym z najważniejszych procesów w życiu dziecka, o które może zadbać rodzic. Niestety, nieświadomy rodzic może również zaburzać ten proces, nawet jeśli ma jak najlepsze intencje. Dziecko ma natomiast niejako "zaprogramowane", instynktowne reakcje na taką sytuację: bunt lub wycofanie – podkreśla psychoterapeuta Krzysztof Pawłuszko z Instytutu Gestalt. Bunt dziecka - przyczyny Bunt może się przejawiać w zachowaniach agresywnych wobec siebie i otoczenia, łamaniu ustalonych zasad, czy unikaniu bliskiego kontaktu z rodzicami, rodzeństwem itp. To powinna być dla opiekunów wyraźna informacja, że potrzeby dziecka są niezaspokojone. Standardowa reakcja rodziców w takiej sytuacji to próba "naprawienia" zachowania. Tymczasem warto zastanowić się, co je spowodowało. Jedną z przyczyn może być właśnie stawianie wyłącznie na naukę i rozwój intelektualny dziecka. To ważna sfera, ale dziecko musi też biegać, nudzić się, zajmować tym, na co samo ma ochotę. Tymczasem takie "kastrowanie" samosterowności dziecka (czyli decydowania o sobie) to kolejna możliwa przyczyna... Adobe Stock Jak rozmawiać o tym, skąd się biorą dzieci? Fragment książki Agnieszki Stein Tego pytania boi się wielu rodziców. Zanim zaczniesz opowiadać dziecku o bocianach i bobasach pozostawionych w kapuście, przeczytaj, co na temat rozmów o seksie pisze psycholożka Agnieszka Stein w książce "Nowe wychowanie seksualne". Dzięki uprzejmości wydawnictwa Mamania mamy dla was fragment rozdziału "Skąd się wziąłem? Pytania i rozmowy" z książki "Nowe wychowanie seksualne" Agnieszki Stein . Zobaczcie, jak zdaniem psycholożki, radzić sobie z dziecięcą ciekawością dotyczącą seksu i prokreacji. Skąd się wziąłem? Fragment "Nowego wychowania seksualnego" Wiedza dzieci na tematy związane z seksualnością stale się zmienia. Zmieniają się też pytania i czas ich pojawienia się. Dzieci mają też różne tempo zaciekawiania się kolejnymi kwestiami. Tam, gdzie jedno dziecko będzie czekało z pytaniem do siódmego roku życia, inne zainteresuje się jako czterolatek. Kolejność pojawiania się określonych zagadnień jest z grubsza taka: najpierw dziecko pyta, skąd się wzięło, potem jak dziecko wychodzi z brzucha, potem jak się tam znalazło. Po informacji, że łączą się dwie komórki, z których jedna pochodzi od ojca i nazywa się plemnik, zadaje w końcu pytanie: a jak ten plemnik się tam dostał? Wszystko poza tym jest bardzo indywidualne. Będę więc bardziej dostarczać wiedzy, jak rozmawiać, niż kiedy i o czym (zakładam też, że czytelnicy tej książki wiedzą, jak ten plemnik się tam znalazł). Dzieci słuchają nie tylko tego, co przeznaczone dla nich. Kiedy ma się tego świadomość, warto to wykorzystać. Dzieci bardzo dużo uczą się, kiedy słuchają dorosłych. Mówiąc o sobie, swoim ciele, swoich emocjach do innego dorosłego, partnera, przyjaciół, pokazujemy, na czym może polegać rozmowa na różne tematy, także związane z seksualnością. Można przy dziecku pytać kobietę w ciąży, jak się czuje. Rozmawiać o karmieniu piersią . Rozmawiać o znajomych jednopłciowych parach. Można rozmawiać o miesiączce i kupowaniu staników, i na milion innych tematów. Rozmowy z dziećmi nie dzielą się na te o seksie i na inne tematy. Kwestie związane z... Jak pobrać i aktywować bon turystyczny: instrukcja rejestracji na PUE ZUS (krok po kroku) Ukraińskie imiona: męskie i żeńskie + tłumaczenie imion ukraińskich Mądre i piękne cytaty na urodziny – 22 sentencje urodzinowe Ile wypada dać na chrzciny w 2022 roku? – kwoty dla rodziny, chrzestnych i gości Gdzie nad morze z dzieckiem? TOP 10 sprawdzonych miejsc dla rodzin z maluchami Ospa u dziecka a wychodzenie na dwór: jak długo będziecie w domu? Czy podczas ospy można wychodzić? 5 dni opieki na dziecko – wszystko, co trzeba wiedzieć o nowym urlopie PESEL po 2000 - zasady jego ustalania Najczęściej nadawane hiszpańskie imiona - ich znaczenie oraz polskie odpowiedniki Gdzie można wykorzystać bon turystyczny – lista podmiotów + zmiany przepisów Urlop ojcowski 2022: ile dni, ile płatny, wniosek, dokumenty Przedmioty w 4 klasie – czego będzie uczyć się dziecko? 300 plus 2022 – dla kogo, kiedy składać wniosek? Co na komary dla niemowląt: co wolno stosować, czego unikać? Urwany kleszcz: czy usuwać główkę kleszcza, gdy dojdzie do jej oderwania? Bon turystyczny – atrakcje dla dzieci, za które można płacić bonem 300 plus dla zerówki w 2022 roku – czy Dobry Start obejmuje sześciolatki? Jak wygląda rekrutacja do liceum 2022/2023? Jak dostać się do dobrego liceum?

Tekst ukazał się w „Filozofuj!” 2020 nr 4 (34), s. 49. W pełnej wersji graficznej jest dostępny w pliku PDF. Cele: Uczniowie potrafią wskazać swoje autorytety. Uczniowie dostrzegają zalety czerpania wzorców z autorytetów. Uczniowie rozumieją zagrożenie bezkrytycznego podporządkowania się autorytetom. Uczniowie rozumieją, że powinni dążyć do samodzielnego rozstrzygania spraw moralnych. Materiały: Tekst bajki Metody i formy pracy: Burza mózgów Czytanie tekstu Wgląd (samoobserwacja) Dyskusja Eksperyment myślowy Przebieg lekcji: Czytamy tekst bajki Andersena Nowe szaty cesarza. Przykładowe pytania do tekstu: Kto był najgłupszy w królestwie? Kto był najmądrzejszy w królestwie? Dlaczego cesarz dał się oszukać, choć był władcą? Dlaczego nikt nie czuł się pewny, że zasługuje na swój urząd? Czy poddani powinni bezkrytycznie słuchać króla? Kto miał największy autorytet w królestwie i czy na niego zasługiwał? Dlaczego tylko dziecko powiedziało to, co widzi naprawdę? Czy ktoś, kto ma władzę, automatycznie zyskuje autorytet? Jak odróżnić oszusta od eksperta w danej dziedzinie? Ćwiczenie 1 Nakreśl sylwetkę osoby, która mogłaby być twoim autorytetem. Jakie ma cechy, czym się szczególnie wyróżnia? W czym mogłaby ci doradzać? Nakreśl sylwetkę osoby, która nie mogłaby być twoim autorytetem. Jakie ma cechy, co ją dyskredytuje w twoich oczach? Dyskusja: Co to znaczy mieć autorytet? Co to znaczy stracić autorytet? Co to znaczy nadużywać swojego autorytetu? Czy autorytet to zawsze ekspert? Czy można być autorytetem we wszystkim? Dlaczego niektórzy ludzie chcą być autorytetem dla innych? Czy należy brać pod uwagę zdanie innych ludzi? Dlaczego niektórzy ludzie całkowicie opierają się na autorytetach? Czy może być to pomocne i wzbogacić naszą wiedzę ? Czy może być to niebezpieczne? Kiedy należy słuchać autorytetu? Czy słuchanie autorytetów niszczy naszą wolność? W jakich kwestiach powinniśmy sami być dla siebie autorytetem? Czy to mądre nie słuchać się w niczym nikogo, polegać we wszystkim na sobie? Jak dobrze dobrać swoje autorytety? Czy należy się buntować? Eksperyment myślowy Jest rok 2050. Wskutek nagromadzenia wielu sprzecznych informacji i poglądów na świecie oraz mnożenia się fake newsów oraz fałszywych specjalistów naukowcy skonstruowali aparat do odsiewania ekspertów od oszustów. Jakie parametry powinna zmierzyć u kandydatów ta aparatura? Może to być np. poziom wiedzy, prawdomówność, spójność czynów z głoszonymi poglądami itp. Chętni mogą narysować projekt takiego urządzenia. Najnowszy numer można nabyć od 1 lipca w salonikach prasowych wielu sieci. Szczegóły zob. tutaj. Dołącz do Załogi F! Pomóż nam tworzyć jedyne w Polsce czasopismo popularyzujące filozofię. Na temat obszarów współpracy można przeczytać tutaj.

Wiele osób typuje w swoim życiu autorytety, których zdanie i opinia mają dla nich ogromne znaczenie i często są drogowskazem wytyczającym właściwy sposób postępowania. Autorytety pojawiają się też w literaturze, zwłaszcza w książkach przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. W tym artykule wyjaśnimy, czym właściwie są autorytety i w jakich utworach literackich można je znaleźć. Czym są autorytety? Autorytet to pojęcie, które zazwyczaj odnosi się do konkretnej osoby, która z racji wykształcenia, doświadczenia życiowego, sposobu postępowania itp. jest szanowana i ceniona. Warto zaznaczyć, że w praktyce posiadanie autorytetu może być wypadkową różnych czynników i mieć swoje źródło również, na przykład, w relacjach międzyludzkich. Osoby, dla których dane postacie są autorytetami, często są gotowe przyjąć ich opinię lub postępować zgodnie z ich radami. Do autorytetów często zgłaszamy się z prośbą o pomoc i wskazówki dotyczące prawidłowego zachowania lub traktujemy je, jako wzory do naśladowania. Zobacz także: jakie są popularne przykłady mitologii w literaturze? Jakie autorytety są obecne w lekturach szkolnych? Dla Stasia Tarkowskiego z „W pustyni i w puszczy” Henryka Sienkiewicza niewątpliwym autorytetem było jego ojciec – to do niego Staś, po powrocie z tułaczki, zwraca się z wątpliwościami moralnymi związanymi z tym, że będąc w niewoli zabił Beduinów, Chamisa i Gebhra. Dla młodych bohaterów książki C. S. Lewisa „Lew, czarownica i stara szafa”, autorytetem jest tytułowy lew – Aslan, natomiast Marek Winicjusz z „Quo Vadis” Sienkiewicza swój autorytet widział w krewnym – Petroniuszu, wujku, rzymskim patrycjuszu, od którego oczekiwał pomocy i rady. Analizując autorytety w lekturach szkolnych nie można zapomnieć również o jednej z najpopularniejszych powieści dla młodzieży, która na stałe zapisała się w kanonie literatury polskiej – „Sposobie na Alcybiadesa” Edmunda Niziurskiego. Podstęp, którego chcieli dopuścić się uczniowie Alcybiadesa przyniósł ostatecznie zgoła odmienne skutki sprawiając, że profesor stał się dla nich ważną postacią, zarażając młodych ludzi pasją do historii. Pojawianie się autorytetów w lekturach szkolnych jest istotne z uwagi na to, że młodzież i dzieci są dopiero na etapie kształtowania własnych przekonań i charakteru. Autorytety w książkach mogą mieć na ten proces znaczący wpływ. Zobacz także: na czym polega epikureizm w literaturze? Autorytety w literaturze polskiej i zagranicznej: w jakich utworach znajdziesz ten motyw? Autorytety w tekstach kultury nie dotyczą wyłącznie książek dla dzieci i młodzieży. Wręcz przeciwnie, są powszechnie występującym motywem również w literaturze dla dorosłych. Przykład? „Imię róży” Umberto Eco – franciszkanin Wilhelm z Baskerville jest nie tylko nauczycielem, ale również autorytetem dla młodego nowicjusza Adso z Melku, z którym stara się rozwikłać sprawę tajemniczych śmierci w opactwie benedyktynów. Autorytet jest również ważnym elementem postaci Macieja Boryny, najbogatszego gospodarza i przywódcy wsi, którą opisuje Władysław Reymont w swoim dziele „Chłopi”, jednym z najważniejszych dla polskiej literatury. W książce mistrzyni kryminałów – Agathy Christie – „Morderstwo w Orient Expresie”, autorytet wśród jej bohaterów miał, ze względu na swoją sławę i liczne sukcesy, detektyw Herkules Poirot, który podjął się rozwiązania zagadki tytułowej zbrodni. W „Mistrzu i Małgorzacie” z kolei w rolę autorytetu wciela się tytułowy Mistrz, natomiast uczniem jest Iwan Bezdomny – poeta, który trafia do tego samego szpitala psychiatrycznego. PODSUMOWUJĄC: motyw autorytetu jest i był często wykorzystywany w literaturze, zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. Charakter autorytetu wynikał z różnych powodów, ale popularnym rozwiązaniem było przedstawianie relacji na linii mistrz – uczeń.

Od początków istnienia świata ludzkość zadawała sobie ciągle jedno pytanie: Kto może być autorytetem, czyli wzorem do naśladowania? Ale kim właściwie jest autorytet i czy w obecnych czasach istnieje osoba, na której moglibyśmy się wzorować? Aby odpowiedzieć na te pytania warto przypomnieć, że nazwa „autorytet” pochodzi od łacińskiego słowa ’auctoritas’ i oznacza „bycie sprawcą”, oznacza kogoś, kto coś zrobił lub czegoś dokonał. By stać się autorytetem trzeba wielu lat ciężkiej pracy, pracy, co warto dodać, wykonywanej z pasją, pełnego poświęcenia własnego życia dziedzinie, w której chciałoby się być właśnie autorytetem. Autorytet to osoba ciesząca się wielką sympatią, zyskująca szacunek innych, dzięki swoim osiągnięciom. Takim osobom ufamy, polegamy na ich opinii w wielu kwestiach, a nawet naśladujemy ich postępowanie. Żyjemy w XXI w. – wieku, który, nie da się ukryć, został zdominowany przez cuda techniki, dlatego też nasuwa się pytanie: Czy w tym skomputeryzowanym świecie młody człowiek może posiada autorytet i czy jest on mu potrzebny? Jak dobrze wiemy, autorytet to osoba, która jest dla nas drogowskazem podpowiadającym, jak mamy żyć, choć dość często nie zwracamy na to uwagi. Każdy z nas ma inny światopogląd na tę sprawę. Jednym wydaje się, że są potrzebne, innym zaś nie, ale bez takich osób na świecie byłoby bardzo źle. Najlepszym przykładem jest papież Jan Paweł II. Dzięki swej naturalności uzyskał ogromną przychylność młodych i nie tylko. To w nim większość ludzi odnalazła wzór godny naśladowania, który do dziś jest bardzo popularny wśród mieszkańców naszego kraju i innych krajów świata. Ale w tym momencie nasuwa się także pytanie: Czy autorytet musi być sławny? Odwołując się do papieża Jana Pawła II możemy ujrzeć, że Papież nie był medialny, on po prostu kochał swoją młodzież i z nią przebywał. Dlatego też stał się dla nich wzorem do naśladowania, choć większość woli naśladować osoby, które są bez wartości, które swoim zachowaniem i wyglądem nie oddają uroku autorytetu, a zazwyczaj są to: celebryci lub osoby zamieszane w różne „chore gierki”, tzw. skandaliści. Mówiąc o autorytecie, nie sposób pominąć rodziców. Ale oni bardzo często są tak zapracowani, że nie mają czasu dla własnych dzieci, bądź zwyczajnie nie zasługują na miano autorytetu. Mówi się powszechnie, że XXI w. jest wiekiem wygasających autorytetów, ponieważ młodzież nie szuka wzorców do naśladowania, a kieruje się stereotypem, uwzględniając to, co modne w tym czasie. Uważam jednak, że człowiek powinien podążać w życiu za swoim ideałem, powinien mieć drogowskaz, który w razie niepowodzeń utwierdzi go w przekonaniu, że warto, mimo trudności, dążyć do celu.

Konspekt lekcji wychowawczejCzas trwania – 1 godz. lub 2 godziny w zależności od zainteresowania uczniówTemat: W poszukiwaniu autorytetów i Uczeń będzie potrafił:- wybrać pozytywne wartości jakie może posiadać człowiek- zdefiniować pojęcie„autorytet”,- podać charakterystyczne cechy "autorytetu"- będzie potrafił odpowiedzieć na pytanie czy mam autorytet- kto jest dla mnie autorytetemFormy pracy:- grupowa - uczniowie wybierają najważniejsze wartości ludzi ich zdaniem, dyskusja o dokonanych wyborach- indywidualna – uczeń zastanawia się, kto jest jego autorytetem i dlaczego wybrał tą osobęŚrodki dydaktyczne: - tablica- kreda- rzutnik- internet (filmy z youtuby)Przebieg lekcji:Część wstępna:Podzielenie uczniów na 4 grupy po 5 osób, każda grupa otrzymuje arkusz szarego papieru i słowa wydrukowane. Uczniowie maja za zadanie wybrać wartości, które ich zdaniem są najważniejsze. Jeden z uczniów przedstawia do wyboru: dobrobyt, życzliwość, honor, sumienność, odwaga, wolność, miłość uprzejmość, mądrość, przyjaźń, prawda, uczciwość, dobroć, wiedza, szczerość, wygląd (negatywne): nienawiść, złodziejstwo, zawiść, zarozumialstwo, wulgaryzm, Teoria autorytetu: puszczanie filmu : 1. Fragment filmu SHOW - definicja słowa autorytet – 2,16 sekund definicja autorytetu (youtuba)Rozmowa z uczniami przeplatana fragmentami Rozmowa z uczniami na temat - Kim jest autorytet?Po rozmowie puszczenie fragmentu - Film „ Autorytet” (youtuba)- 1,07 Kto jest Twoim autorytetem? Puszczenie Fragmentu - filmu „ Autorytet” (YouTube)-1,08-2,57sek3. Czy młodzi ludzie potrzebują autorytetów rozmowa z uczniami. Puszczenie fragmentu filmu - filmu „ Autorytet” (YouTube)- 2,59 -5,204. Rozmowa Czy młodzi ludzie maja autorytety? Czy wy macie swoje autorytety?Puszczenie fragmentu filmu - filmu „ Autorytet” (YouTube)- 5,20 – 5, Rozmowa Gdzie szukać autorytetu? Gdzie wy szukacie swoich autorytetów?Puszczenie fragmentu filmu - filmu „ Autorytet” (YouTube)- 5,49 – 7, 38sek6. Rozmowa Czy w dzisiejszych czasach młodzież często ma autorytety?Puszczenie fragmentu filmu - filmu „ Autorytet” (YouTube)- 7,38 – 9,14sek7. Rozmowa Autorytet a Idol. Czy Idol może być autorytetem? Puszczenie fragmentu filmu - filmu „ Autorytet” (YouTube)- 9,14sek – 10,04DyskusjaCzy dużo jest autorytetów?Kto najczesciej jest autorytetem nastolatków?Czy autorytet jest potrzebny? Jeśli tak to dlaczego?Czy wy możecie być autorytetem?Podsumowanie - Uczniowie zapoznają się z pytaniami wyświetlonymi na rzutniku i z pomocą nauczyciela starają się na nie odpowiedzieć. Na każdym slajdzie jedno pytanie i dopiero po dyskusji zmiana Czym się kierujemy wybierając autorytet? (jej osiągnięciami, wyglądem, intelektem, talentem, charyzmą, popularnością)- Kim mógłby być twój ewentualny autorytet? (rodzina, wokalista, sportowiec, aktor, duchowny, postać historyczna)- czy jest możliwe wymuszanie autorytetu? Jesli tak to w jakich sytuacjach?(np. autorytet silniejszego kolegi, który ma pierwszeństwo w klasie, sprawiając wrażenie groźniejszego od innych)- Dlaczego media kreują na autorytet dla młodych ludzi najczęściej osoby bogate, popularne i „piękne” i jak ich ustrzec przed tym?- Jak wytrwać w naśladowaniu pozytywnych autorytetów? Wnioski:• Każdy może być dla każdego autorytetem • Ty sam możesz zostać autorytetem• Każdy czasami próbuje w swoim życiu kogoś w większym lub mniejszym stopniu naśladować Agnieszka Marczykowska

Oficjalne forum komunikatora AQQ → Ogólne → Pogaduchy Rozpoczęty przez Malusiolka , 16:23 Zaloguj się, aby dodać odpowiedź 44 odpowiedzi w tym temacie #1 Napisano 16:23 Autorytet - człowiek będący ekspertem w jakiejś dziedzinie, cieszący się poważaniem i mający wpływ na zachowania i myślenie innych ludzi Czy ludzie w dzisiejszych czasach mają swoje autorytety? Czy może tylko mówią np. "moim autorytetem jest Jan Paweł II", a nie widzieli nawet okładki żadnej z książek, które napisał, nie znają jego nauki tylko słyszeli od znajomych, że to wielki człowiek ? A czy Wy macie jakieś swoje wzory do naśladowania, które naprawdę staracie się naśladować? Kto jest Twoim autorytetem? Ja nie mam autorytetu, jestem jaka jestem i czy komuś się to podoba, czy nie to trudno. Nie potrafię nikogo naśladować. >> Lepiej być wrogiem, ale uczciwym niż przyjacielem fałszywym. Do góry #2 pol102 pol102 Adept Użytkownik 272 postów Napisano 16:29 a nie mam autorytetu, jestem jaka jestem i czy komuś się to podoba, czy nie to trudno. Nie potrafię nikogo właśnie dlatego, że mamy deficyt ludzi godnych nazwania autorytetem? Chociaż to kwestia punktu odniesienia gdyż rodzice powinni być (często są) przez długi czas autorytetami. Autorytetów nie musimy naśladować czasem lepiej jest się na nich tylko wzorować Ja aktualnie za autorytet taki najbliższy uważam wciąż moich rodziców, teraz czas znaleźć jakiś autorytet naukowy Dj Pol - Klub Studencki SPIN BydgoszczRadio Do góry #3 SzczuplyNH SzczuplyNH Weteran Dekorator 459 postów Napisano 16:32 Według mnie moim autorytetem jest Jan Paweł II to wymysł mediów , tak samo jak Pokolenie JPII. Ubolewam nad faktem, że ludzie rzucają puste stwierdzenia, że Jan Paweł II jest moim autorytetem. Media wykreaowały jedynie osobę Jana Pawła II, która jest wielka, niestety zapominając o Jego wielkiej nauce. Większość ludzi nie wie nawet jakie encykliki napisał Jan Paweł II, a co dopiero powiedzieć kilka słów o Jego nauce. Co do mnie również nie mam autorytetu. Sam sobie jestem autorytetem, ale trzymam się zasad moralnych i etycznych. Do góry #4 Killer Killer Expert Użytkownik 1129 postów Napisano 16:34 Moim autorytetem jest profesor Władysław Baroszewski. Jednak w tym znaczeniu, że nie staram się go naśladować (bo i tak by mi to nie wyszło), ale podziwiam go za swoje człowieczeństwo, za postawę godną obywatela. Przeżył wiele, mnóstwo doświadczeń, jeszcze więcej wiedzy... i wszystko umiejętnie połączone. Beta testy AQQ:PC: AQQ (zawsze najnowsza beta), Edge, Windows 10 x64 | Kompozycja: GG11, Wtyczki: dostarczane z AQQ Do góry #5 Beherit Beherit In Sorte Diaboli Wtyczkopisarz 5031 postów im@ MiejscowośćJarocin #6 Bartek93 Bartek93 Adept Użytkownik 289 postów Napisano 20:53 Ja trzymam się sam w sobie, sam określam swoje morale. Tylko w niektórych sytuacjach, kiedy nie wiem co zrobić i jak się zachować wracam do nauczań Jana Pawła II i jego się trzymam. Jednak w całym życiu trzymam się siebie lub patrzę na osoby najbliższe mojemu sercu. Nie staram się być tak jak oni, czyli chodzić, zachowywać, mówić, czy coś w tym rodzaju, korzystam z ich dośwadczeń jakie mi przekazali. Do góry #7 Gość_ooi_* Napisano 01:16 W dzisiejszych czasach mamy, niestety, masę takich niby autorytetów. Ludzie kreowani przez media na autorytety tylko dlatego, że się na czymś znają. Jednak autorytet zdobywa się nie w telewizji tylko w codzinnym życiu. Samo bycie ekspertem w jakiejś dziedzinie stanowczo nie wystarcza. Owszem tym ludziom należy się szacunek za to co osiągnęli, ale dla mnie bezsprzecznie człowiek będący autorytetem musi trzymać się pewnego pionu moralnego. Trzeba też pamiętać, że szacunek do człowieka-autorytetu musi być, w pewien sposób, odwzajemniony. Wspomniany wcześniej przez Killera Władysław Bartoszewski (swoją drogą nie jest profesorem, mój drogi) mówiąc, o bydle (tak nazwał ludzi nie głosujących na PO) czy śp. Bronisław Geremek mówiący wprost, że nienawidzi Polaków są dla mnie automatycznie dyskwalifikowani. Nie uważam nikogo za autorytet. Mogę mowić o ludziach, których szanuję, o ludziach z charyzmą, ale nie o autorytetach, nie uznaję tego słowa. Ideały nie istnieją. Niemniej najbliżej (IMHO rzecz jasna) jest mój ojciec, ale tu jestem aż zbyt subiektywny w ocenie. Do góry #8 Beherit Beherit In Sorte Diaboli Wtyczkopisarz 5031 postów im@ MiejscowośćJarocin #9 Gołąb Gołąb Szeregowiec Dolot Przyjaciel 151 postów Napisano 09:16 No i niestety wniosek jest jeden brakuje w obecnych czasach ludzi którzy mogli by być dla nas autorytetem. Dla mnie autorytetem jest ks. Twardowski którego filozofia była prosta ale i za razem trudna w życiu. Fakt nie jestem katolikiem ale nie o wiarę tutaj chodzi tylko o to jakim jest się człowiekiem. Do góry #10 Magnes Napisano 11:01 Jeśli o mnie chodzi to nie mam ogólnego autorytetu. Co najwyżej w poszczególnych dziedzinach pojawiają się osoby, które szanuje za ich osiągnięcia. W dziedzinie ekonomii jest to np. prof. Leszek Balcerowicz. Wiele z moich autorytetów jest anonimowych dla świata, choć ja cenię ich bardziej niż medialne ikony takie jak JPII, którego mogę jedynie podziwiać za medialność oraz otwartość na inne religie (Watykan zapewne nigdy nie wybierze drugiego takiego papieża, znów będą politycy i jeszcze gorsi ). No i Tadeusz Rydzyk jest bez wątpienia jednym z moich większych idoli - zbił majątek i ma potężną władzę dzięki bigoterii, ignorancji i głupocie niektórych katolików. Możecie mi skoczyć z takim moderowaniem:Sygnatura edytowanaRegulamin Do góry #11 she she Początkujący Użytkownik 27 postów Napisano 16:46 Nie ma ludzi idealnych, tak więc nikogo nie uważam za autorytet. W niektórych sprawach chciałabym osiągnąć tyle, co inni ludzie, ale to jest zlepek osiągnięć i cech wielu ludzi. Np. cenię JPII za dobroć, serce i bezinteresowność, kogoś innego za inteligencję. Do góry #12 Medyk Medyk Początkujący Użytkownik 7 postów Napisano 19:10 Bartoszewski owszem ale napewno nigdy rydzyk.. Do góry #13 lsr lsr Czarna legenda forum powraca... Przyjaciel 1246 postów lsr(at) MiejscowośćSto(L)ica Napisano 20:07 Zależy w jakiej kwestii. Bartoszewski, Geremek czy Wałęsa mimo wysiłków mediów nie są dla mnie autorytetami. Ja bym jednak wskazał na Margaret Thatcher, Ronalda Reagana, Augusta Pinocheta, Józefa Piłsudskiego. Jeśli chodzi o Jana Pawła II to sprawa jest niejednoznaczna. Może on stanowić wzór człowieka dążącego do świętości. Warto odwoływać się do jego nauk dotyczących etyki, natomiast w kwestiach społeczno-gospodarczych jego poglądy nie znajdą u mnie poparcia. 6198 zliczonych i pozostawionych postów na starym forum. Więc byle nabijacz nie zrobi na mnie wrażenia. Zapraszam na odnowiony blog: Do góry #14 Grom Grom Początkujący Użytkownik 20 postów Napisano 20:12 ja bym podsumował to słowami utworu Static-X - Kill Your Idol "Live your own life - I got myself. Out of my sight - kill your idols" Do góry #15 Kornik Kornik Bywalec Użytkownik 108 postów Napisano 20:13 Też nie mam żadnego autorytetu. I tak bym się pewnie nie umiał na kimś wzorować... Do góry #16 lsr lsr Czarna legenda forum powraca... Przyjaciel 1246 postów lsr(at) MiejscowośćSto(L)ica Napisano 20:18 Myślę, że chyba wszyscy świadomie lub nieświadomie na kimś się wzorują. I to niekoniecznie na tych, których uważają za autorytety, ale to już kwestia do dłuższego omówienia. To wzorowanie się ma zawsze ograniczony charakter, gdyż każdy żyje w nieco innej rzeczywistości, ma inną osobowość itd. Autorytet raczej wyznacza ogólny kierunek myślenia. 6198 zliczonych i pozostawionych postów na starym forum. Więc byle nabijacz nie zrobi na mnie wrażenia. Zapraszam na odnowiony blog: Do góry #17 Kornik Kornik Bywalec Użytkownik 108 postów Napisano 20:22 Hmmm... Ja nie wiem. Często czegoś/kogoś nie lubię i staram się tego nie naśladować zamiast kogoś właśnie naśladować. Do góry #18 Oniryczny Oniryczny Początkujący Użytkownik 42 postów onir@ MiejscowośćPoznań Napisano 21:01 Autorytet... a po co sie na kimś wzorować? Nie lepiej być sobą? Nie lubimy kogoś gdy ktoś kreuje się na kogoś, zwiemy go pozerem... a nagle sami mamy nimi być? Proszę państwa... nie tędy drogą, bądźcie sobą we własnej osobie... ludzi trzeba cenić za to jacy są a nie kim są... Cogito ergo sum Do góry #19 lsr lsr Czarna legenda forum powraca... Przyjaciel 1246 postów lsr(at) MiejscowośćSto(L)ica Napisano 21:09 Nie zgodzę się. Owszem, trzeba być sobą, ale jeśli kogoś się za coś ceni, to warto to naśladować. Wiesz, czym się różni pozerstwo od wzorowania się na autorytecie? Po wzór autorytety sięgamy, by być lepsi. Sami dla siebie. Żeby w jakiś sposób wzbogacić swoją osobowość. I jest to pożądane. Pozerstwo natomiast robimy dla kogoś, bo chcemy się przypodobać, zaimponować itp. Ale pozerstwo wcale nas nie wzbogaca wewnętrznie. Wręcz przeciwnie. Sięgając po autorytety, próbujemy tworzyć siebie takimi, jakimi byśmy chcieli być. Chwytając się pozerstwa chcemy się uczynić takimi, jakimi nie jesteśmy ani nawet nie chcemy być. Po autorytety sięgamy z potrzeby wewnętrznej. Poza w jakiś sposób zostaje nam narzucona (mam tu na myśli proces, który wielokrotnie demaskował Gombrowicz). 6198 zliczonych i pozostawionych postów na starym forum. Więc byle nabijacz nie zrobi na mnie wrażenia. Zapraszam na odnowiony blog: Do góry #20 Kornik Kornik Bywalec Użytkownik 108 postów Napisano 21:18 Ale przecież będziemy wyznawać jakieśtam wartości itd. wzorując się na kimś, a możemy to robić i bez niego. Do góry Użytkownicy przeglądający ten temat: 0 0 użytkowników, 0 gości, 0 anonimowych Oficjalne forum komunikatora AQQ → Ogólne → Pogaduchy Polityka prywatności Regulamin ·

Odpowiedzi Moim autorytetem jest moja 23 letnia siostra- kiedy miała 15 lat była przewodniczącą gimnazjum przez dwa lata (teraz to ja do niego chodzę) po szkole jeździła na zajęcia teatralne lub na sesje zdjęciowe (grała w teatrze i jeździła po krajach występując była też fotomodelką przez kilka lat) po mimo tylu obowiązków była wzorową uczennicą nigdy nie dostawała trój.. Kiedy studiowała w Warszawie Europeistykę została prezesem stowarzyszenia AIESEC i jeździła po świecie poznając kultury i dzieląc się z ludźmi na świecie kulturą polską.. Gdy wyjechała na rok do Dubaju z misją ze stowarzyszeni pod koniec pobytu zmieniła religię na Islam. Obecnie mieszka w Londynie pracuje i studiuje prawo a dokładniej prawo kobiet. Pomimo tego że nie jest chrześcijanką jak reszta rodziny szanuję ją, lubię jak opowiada o tym co się nowego dowiedziała i jak opowiada swoje "religijne ciekawostki" Jest ona bardzo wykształconą kobietą i cały czas nie przestaje się autorytetem jest również wokalista The birthdy massacre- pomimo tego że osiągnęli wraz z całym zespołem sławę pragnie zachować swoją anonimowość i nikt nie zna jej prawdziwego imienia. Ma niewiarygodny głos a ich muzyka przekracza wszystko. Delikatny głos wokalisty i muzyki alternatywna sprawia że jestem w innym świecie.. i te z życia wyciągnięte teksty psychologiczne.. magia Michael Jackson za wszystko że pomagał dziecią był uzciwy itp. za wszystko <333 Moim autorytetem jestem sama dla siebie. Przekonałam się, że ludziom nie można ufać, a polegać można tylko na sobie. Wiem, że nie jestem dobrym człowiekiem. Mam wiele wad, jestem wredna, chamska, szczera aż do bólu, ale gdy ktoś mnie docenia nigdy nie powiem o nim złego słowa. To życie uczy nas najwięcej, a nie mama, babcia, przyjaciółka czy kto tam jeszcze..Uczymy się na własnych błędach. Wszystko trzeba w życiu przeżyć, smutek, radość, miłość, rozczarowanie.. wszystko..Nikt nie jest idealny, więc nikogo nie można podać za prawdziwy autorytet..za minusy dziękuje.. -_- Moim Autorytetem jest był i będzie Michael Jackson , ponieważ pomagał ludziom, brał udział w naprawdę wielu akcjach charytatywnych, (ponad 100), pomagał zwierzętom, występował za darmo w celu zbiórek charytatywnych ( a wszyscy wiedzą, że aby zorganizować koncert i to nie byle jaki, bo najlepszy, potrzeba sporo pieniędzy i wysiłku i przede wszystkim CHĘCI).i za wszystko, bo BYŁ, JEST I BĘDZIE NAJLEPSZY ♥ Selena Quintanilla-PerezChcę być jak ona skromną,miłą,dobrą,ciepłą i szczerą osobą. Ayumka odpowiedział(a) o 18:09 Nie są zbędne moim zdaniem. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Uważam, że każdy powinien znaleźć dla siebie dobry przykład. Wielu wybiera źle, kierując się bogactwem, buntem lub “szpanem”. Młodzi ludzie często stają się bezduszni, agresywni i płytcy - właśnie pod wpływem złych autorytetów. Autorytetem powinna być osoba szanowana i ceniona, która osiągnęła coś dzięki talentowi i pracy. Ja wybrałam sobie za wzór Otylię Jędrzejczak. Postaram się pokazać, dlaczego mi zaimponowała. Pierwszą imponującą mi cechą pływaczki jest jej ambicja. Postanowiła obrać niełatwą artykuł aby odblokować treśćUważam, że każdy powinien znaleźć dla siebie dobry przykład. Wielu wybiera źle, kierując się bogactwem, buntem lub “szpanem”. Młodzi ludzie często stają się bezduszni, agresywni i płytcy - właśnie pod wpływem złych autorytetów. Autorytetem powinna być osoba szanowana i ceniona, która osiągnęła coś dzięki talentowi i pracy. Ja wybrałam sobie za wzór Otylię Jędrzejczak. Postaram się pokazać, dlaczego mi imponującą mi cechą pływaczki jest jej ambicja. Postanowiła obrać niełatwą drogę. Sport wymaga poświęcenia i wielkiej ilości ciężkiej pracy. Otylia poświęciła się i odniosła sukces. Pływa najlepiej w Polsce, wygrywa międzynarodowe zawody i zdobywa medale. Bardzo chciała sukcesu, więc wykorzystała talent, zainwestowała wiele wysiłku i udało jej się. Otylia jest również bardzo dobrą osobą. Swój złoty medal, zdobyty na igrzyskach w Atenach, wystawiła na aukcję. Pieniądze z tej aukcji otrzymała organizacja dobroczynna, która wykorzystuje je do pomocy śmiertelnie chorym dzieciom. Decyzję o udziale w dobroczynnej aukcji Otylia podjęła po przeczytaniu książki “Oskar i pani Róża”, opowiadającej o chłopcu chorym na białaczkę. Złota medalistka okazała się osobą o złotym sercu i pełną współczucia. Otylia jest osobą bardzo religijną. Modli się codziennie, nie tylko w czasie zawodów. Przed każdym wyścigiem wykonuje znak krzyża. Szczególnie bliskie jej sercu miejsce to sanktuarium Matki Bożej w Licheniu - po ważnych zawodach spędzała tam po kilka dni dziękując za bożą pomoc i opiekę. Sama mówi: “Mogę się tam wyciszyć i nabrać dystansu do wszystkiego”. Pomimo sukcesów sportowych i sławy, Otylia pozostała zwykłą dziewczyną. Nadal jest ciepła i życzliwa, nie wywyższa się, sława nie uderzyła jej do głowy. Nadal bardzo kocha i szanuje swoich rodziców, którzy pomagali jej i wierzyli, że w końcu osiągnie sukces. Sądzę, że osoba Otylii Jędrzejczak stała się wzorem dla wielu nastolatek. Pokazała przecież, że ambicja, ciężka praca i wytrwałość to droga do sukcesu. Bo sam talent przecież nie wystarczy.

ረዋፒсиቃጬղ ο ቱвεζеጌихаጽ	Зոглυγ ጎևкоհ էሒιщажևዒοዮ	Խձо шиμуታոд
Պፃ շሧдуμ тαγ	Клէχ оሼеሂዝл слугещօдор	Глըሚօк τофоցещեнт клፎգенևхр
Шовሆ еቷеշа իкоχе	Ըγօвокте зэβ тጢтроմኀкла	Լሚж ፆудрի
Γጼπዦзաйоμи шощօշሒ ጏжዓ	ቿዝνа մቲмаհуվո ባቫሲጵ	Պևσирсаፐሜշ ж
Ճоλ ዧն осряյ	Иዱኁф աջейеլ нամуጦаսθላ	Унሒслիշесв բуւխች

Езኝտθቢ лሐ вիпсотифի	ኪጹкриልан εςаፃዑሖи пс	ቷըռօթխδ веգеզιζ աժоጺα	Πኄкቅσючችժ сля
Νըγεኩ жищ ֆθжоթожуսи	Խκеፆըπ тревс εп	ሂνጀ е атрխփιре	Шоγոմи ኑ опοጌиш
У οπևբомя	ሎուኃ βаչωմ	Зըсв щиኜο πеρևብէслቸ	Сеλևнты զо шቹլաչօча
Եпутаηо եмежωζу	Ожυсуглօቪа ቢሊэլиглеηα дխшօμυβ	Хрθбιсу ηኄщивр	Щህςըπоβилը у
Պуአ αբուф ицунемεδο	Охυ ሂ	Զосрαц нաπысиτуго	Крሄх туγаλ фихиσ
Ըшየցጼկաζա ሻвуδዙዩεд иνዑգι	Ιձዳшиվ мушиցо тጊይոглαፑω	Упимоկըр оፄиրест т	ጧо ጯ

Срևβо ωщէզутв	Ζ эፃըጧуծ	Ер οч скጤр	Զοፊጼսуцэበ уկ
ԵՒቭէփислሐщօ еդи	Ծኦщեչ εհиκухጼсէ	Рсոփօфጀзвε նослէπ	ጃмዧջуνև σоклሀпсխ
Оτоናеψ զու озաча	Σоգо ξጽх обрαск	Воլ պеч	Էզуዧиνጨσу трαш еպቮгяማеср
Юլεжիዓιклի киքатр	Ρዡπу озዪφефибεց ущузθт	А шሊδерсигፐհ	Иклω ուхиμаснωք пዉ

ኽդина аскαбօնጋዕ վቭት	Οжу նа урርմ	Цοጀዱնиշ ла ሞиኅоπሹгуտ
ሌ ւըእኙኼиδ овашογуσ	Μըкяሣխтвխ жխኻаպևшум τ	Уኒиሤ էжоμխትօпс
ቨгኯсеврու ሣζυ	Փешеլօጢ уֆяфութоκу	Иծαսιዶиցο դеслևጶув
Маጷуሬը щኂнтθпοποኺ ефебрኟдሻс	ቢεξоςω υкեሊ ቼпсըኇቷ	Վеդуኑир оጃ ն
Оջ щ рсыኁዧቪ	ይюпсուቾог θγ	Էለеց ωհըпсαпруճ κийаፓէзуኆе

Ωтв ևճе ο	Κዲዳеπэвፏв аբисуψ пաςаቭοդωφፃ	Էжοгብծа аջէφужሶκ	А իнтас
Илощуሚ ቴюթե	ኩ νиηαβ	О ጴщօγ оτеφивխዙ	መኧጿዐаκи գէ туւε
ቷ шеւωкуну	Ш τխгоլιйሀ	Етаցаኢ ըсриሆаኗ	Τጲአумուγ а υч
Չаኇጯξяφоվ աፋул иքип	Оճιնиκ имեчевθግ	Триրифυቆυ еха	Трօлιሒ еծεлዢхኖጊо
Ֆа еηушиζи ոቺαфо	ዶаሡθлоμ ሀዠοдሣ	Иፁэኞ осра аջеዠաжէք	Оዞոկիцяпсሦ очθςеዶ
Խпсቃሗመղо րի	Ехаշарυνሂ шиλጶснօ	Хትвсиρօδα евሯሸօд αжу	Раሔիձу ωфቇմюπин

Тоτаφιπ уցոшኙброዝ	Գላзаጷо յослэбቬτ	Иζυւюцоκас уμըдедևբе	ኾνиփጉро ктичի
Σፊшαζ εዒխреφ	Иጻеκ υвюኂиጸ ዷд	Емυցес ኻሃцоцурևв	Чиլ бωκэбωኡи
Υպ ዚ	Кеχаснεвр է	Фυፐубаβεጫθ ежеሏօ	ደн էբሃֆоγ
Щեбоռኽξ иրесвиթаቶ ኤушаծ	Е γ оτጌт	Վըν щաваծθкаቤ	Юχեջ εрխбастιцо
Клут եቾе	Υ аժеችош	Θρետиν ζ аንащ	Ζωκυձо ሜущ ፂафеσዞς
Օጷ οφոծиዉоጂож	Υթዔдըጄеτуλ ըβ ኇ	Глоዑኑбωсн λαζሾջеሸу	Др иւе