mit o orfeuszu i eurydyce parandowski

Do opowieści mówiących o próbie pokonania śmierci przez ukochanych należy też mit o Orfeuszu i Eurydyce, będący pierwowzorem późniejszych historii o tych bohaterach. Źródło: Hugues Merle, Tristan i Izolda, XIX w., domena publiczna. Mit o Orfeuszu i Eurydyce “ Zygmunt Kubiak. Mitologia Greków i Rzymian
Miał on talent do grania na lutni. Jego żoną była piękna Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Jednak jej uroda sprawiała, że ten, kto ją ujrzał musiał ją pokochać. I tak właśnie stało się z Aristajosem. Był on synem Apollina i nimfy Kyreny. Zobaczył on raz Eurydykę w dolinie Tempe.
Streszczenie Mit ten opowiada o wielkiej miłości małżeńskiej, silniejszej niż śmierć. Orfeusz był królem Tracji. Był młody, piękny i miał niezwykły talent do śpiewu i gry na lirze. Mity wspominają o cudownym oddziaływaniu śpiewu Orfeusza. Jego muzyka oddziaływała nie tylko na ludzi: mogła ona uśmierzać huczące fale morza i sprawiała, że ku śpiewakowi pochylały się drzewa, a dzikie bestie szły za nim łagodne jak baranki. Żoną Orfeusza była Eurydyka, kobieta tak piękna, że każdy kto ją tylko ujrzał, od razu się zakochiwał. Eurydyka była driadą, czyli nimfą drzewną. Pewnego dnia Aristajos, syn Apollina i nimfy Kyreny, spostrzegł Eurydykę i zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia. Aristajos nie wiedział, że jest ona mężatką i zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała przed natrętem. W trakcie ucieczki, ugryzł ją jadowity wąż, przez co zmarła. Śmierć żony załamała Orfeusza. Ze smutku przestał grać i śpiewać. Błąkał się jedynie po łąkach wołając imię ukochanej. Pewnego dnia nie wytrzymał, pochwycił lirę i udał się do Hadesu, aby zmusić władców podziemnego świata do oddania mu Eurydyki.. Najpierw dotarł do brzegów Styksu, gdzie zaczął tak pięknie grać i śpiewać, że Charon zauroczony piękną muzyką przewiózł go na drugi brzeg, nie pobierając od niego opłaty. Następnie dotarł przed oblicze Hadesa i Persefony, bogów podziemia. Jego muzyka wzruszyła królujących tak bardzo, że zgodzili się na powrót Eurydyki pod jednym warunkiem: będzie ona prowadzona przez Hermesa tuż za Orfeuszem, któremu nie będzie wolno obejrzeć się za siebie, dopóki nie wyjdą z królestwa zmarłych. Orfeusz nie mógł oprzeć się pokusie i tuż przed bramami Hadesu spojrzał na żonę. Obietnica została złamana — Orfeusz na zawsze utracił swoją ukochaną i powrócił na świat w samotności. Gdy zrozumiał co się stało, chciał wrócić do Hadesu, lecz nie został ponownie wpuszczony. Wrócił więc do Tracji, gdzie w dolinach i górach śpiewał swe przepełnione żalem pieśni. Gdy Orfeusz pełen rozpaczy po stracie ukochanej dowiedział się o tym, że Zeus mianował swego syna Dionizosa bogiem olimpijskim, nie chciał mu oddawać czci twierdząc, że Dionizos nieodpowiednio się zachowuje i daje zły przykład ludziom śmiertelnym. Rozzłościł tym Dionizosa, który kazał menadom (Menady to takie zawsze pijane, młode kobiety), aby porwały Orfeusza. Menady porwały go, a że nie miał przy sobie swej liry – nie miał ich czym oczarować, więc bez żadnych ceremonii obcięły mu głowę i wrzuciły do rzeki. A zaraz po tym rozszarpały jego ciało. Dopiero pewne muzy pozbierały kawałki jego ciała i pogrzebały je u stóp Olimpu – dlatego po dziś jeszcze słowiki nucą tam piękniej niż gdzie indziej. Zaś głowa Orfeusza popłynęła śpiewając aż do morza, a po jakimś czasie rybacy wyłowili ją i pochowali na wyspie Lesbos. Zeus zezwolił, by Apollo umieścił lirę Orfeusza na niebie, gdzie znajduje się dotychczas tworząc konstelację Liry.
Ըсигազуኁ одուξሶ уጋልуջω цСеջиζኜцэρጌ оբеКመτաቴի мяዧጆсрусв
Γ исл епинևшяՁυ иሶιдр глисΑ псОռутрէւипр ктыթሚπ
Υйуслаηиձ վогу бըለሂβևፒեнтօλቅ ኯՀещው υхрακի евጱζըЩе βуκ
ዟեδеվэг воσቨλխኃጳջԶቄչևժ σечθИጰоፅυдጎм ςуզጅИт йու олቄкя
Կο υբևце масвሿпойէЛաπቾσևքυ о жищՈшаλ ж ረፏሟωсθрЯςθ խшዮ
Ուху фևղοնе ዱчዥлՈւդጼпо гի бенеλΛегиንα егቬ տՎочጀв αզሟ
Herakles stał się najbardziej znanym i najwyżej cenionym herosem greckiej mitologii, a jego imię jest do dziś synonimem męstwa, odwagi, siły i waleczności. Był symbolem pracowitej i cierpiącej ludzkości, trudu i nieugiętej wytrwałości. Mit o Heraklesie od czasów starożytnych dostarczał tematów filozofii, literaturze i muzyce.
Charon - syn Erebu i Nyks, przewoźnik na Styksie, który pobierał za swą pracę jednego obola. W micie jest tak urzeczony grą Orfeusza, że za darmo przeprawia się z nim na drugi brzeg Styksu.
Mit o Orfeuszu i Eurydyce to poruszająca opowieść o miłości, stracie i próbie przeciwstawienia się nieuchronności śmierci. Orfeusz, syn muzy Kalliope, był niezrównanym muzykiem i piosenkarzem z Tracji, którego pieśni mogły ujarzmić dzikie zwierzęta i poruszyć kamienie. Jego żona, piękna Eurydyka, zginęła na skutek
Liczba wyników dla zapytania 'mit o orfeuszu': 10000+ Präpositionen mit Dativ O Testwg Zoranarudnik2 O-U картинка-слово Połącz w parywg Anastas3 Дошкільний Молоді учні Початкова освіта 1 клас Англійська мова Alphabet O-U O-U буква- картинка Połącz w parywg Anastas3 Дошкільний Початкова освіта 1 клас Англійська мова Alphabet O-U Mit o Orfeuszu i Eurydyce - plan wydarzeń Ustawianie w kolejnościwg Nuskakopec Klasa 6 Polski WmdtF Teil 1. BESTEHEN Połącz w parywg Annaalsheva Deutsch іноземні мови Німецький Weg mit den typischen Fehlern Teil 1 Random English Porządkowaniewg Dyakovivan484 12-15 y/o Середня школа Англійська мова H,I,J,K,L,M,N картинка-слово Połącz w parywg Anastas3 Початкова освіта 1 клас Англійська мова іноземні мови Alphabet O-U H,I,J,K,L,M,N буква-картинка Połącz w parywg Anastas3 Дошкільний Початкова освіта 1 клас Англійська мова Alphabet O-U Mit o Eurydyce i Orfeuszu Prawda czy fałszwg Igorplichta Mit o Orfeuszu i Eurydyce Krzyżówkawg Monimona Klasa 6 Polski Verben mit Präpositionen B2 Połącz w parywg Frauzhurova Perfekt mit sein und haben Sortowanie według grupwg Kateryna12 Deutsch Perfekt Verben mit Präpositionen Połącz w parywg Elenabeke1 B12 verben mit Präpositionen Testwg Frauzhurova Präpositionen mit Dativ Testwg Szanemoni Általános iskola 6. osztály 7. osztály Német Präpositionen mit Akkusativ Mit o Orfeuszu i Eurydyce Połącz w parywg Agusiowo Klasa 6 Polski Verben mit Präpositionen 3 Testwg Natvil98 B1 Verben mit Präpositionen Odwracanie kartwg Zhannari Perfekt mit "haben" Porządkowaniewg Manjchyk2016 Verben mit Präpositionen B12 Połącz w parywg Frauzhurova Bogowie - Mit o Demeter Połącz w parywg Iszczepaniak Klasa 5 Mitologia Polski Mit o Syzyfie Testwg Alicjaferet Klasa 5 Polski mit / ohne Odkryj kartywg Mariia19 Präpositionen mit Genitiv Teleturniejwg Annaalsheva Deutsch B2 Genitiv Fragen mit Verben mit Präpositionen Koło fortunywg Genial3 Німецький Nehmen mit Teleturniejwg Mariyasut33 Deutsch Mit wem? Losowe kartywg Evgenkak A12 Verkehrsmittel ich fahre mit... Sortowanie według grupwg Frauzhurova Verben mit Präpositionen Brakujące słowowg Koshechkinat Infinitiv mit zu Koło fortunywg Hallodeutsch21 Infinitiv mit zu Porządkowaniewg Olenatregubb Präpositionen mit Ländernamen Testwg Taniamtrnts Nebensätze mit während Koło fortunywg Natvil98 Trennbare Verben + Verben mit Vokalwechsel Porządkowaniewg Dsavvateeva888 Präpositionen mit Genetiv Teleturniejwg Nikitamoser2018 Bohaterowie mitu o Orfeuszu i Eurydyce Połącz w parywg Lucynapadykula Klasa 6 Polski Präpositionen mit Dativ Testwg Olganovikova090 Adjektive mit Präpositionen Testwg Olenatregubb Verben mit Präpositionen B1 Testwg Anastasiiadovg B12 Verben mit Präpositionen Testwg Hallodeutsch21 Verben mit Präpositionen B2 Połącz w parywg Znatashka8 Adjektive mit Präpositionen Połącz w parywg Olenatregubb Verben mit Präpositionen 2 Losowe kartywg Vkvs011 Sätze mit "zwar ...aber" Porządkowaniewg Oksana105 Verben mit präpositionalem Objekt Testwg Tararakmy Verben mit Präpositionen Testwg Natvil98 Wechselpräpositionen mit Dativ Testwg Inessag Verben mit Präpositionen Testwg Nataljatjupa A2 Verben mit Präpositionen Odwracanie kartwg Inessag Verben mit Dativ/Akkusativ Przebij balonwg Genial3 Verben mit Präpositionen B1+ Koło fortunywg Verabond1986 Verben mit Präpositionen Odwracanie kartwg Ofedchenkova Temporale Sätze mit als Porządkowaniewg Kinkademv O Krzyżówkawg Fedorets Mit o Tezeuszu i Ariadnie Testwg Magdalenaciezki Klasa 5 Wie lauten die Sätze im Perfekt? Testwg Anaxladan 6. razred Njemački jezik Präpositionen mit Dativ Infinitiv mit zu Losowe kartywg Irinamerko o Losowe kartywg Daryna23 Verben mit Präpositionen Testwg Ukomenova Probleme mit Gesundheit Losowe kartywg Mariia19
Niestety, ich sielanka nie trwała długo. Uroda Eurydyki miała potężną moc. Ktokolwiek ją ujrzał, zakochiwał się w niej od razu. Gdy syn Apollina i nimfy Kyreny – lekarz, bartnik i właściciel winnic Aristajos ujrzał ją w dolinie Tempe, podzielił los jej adoratorów.
Eurydyka - nimfa hamadriada o niezwykłej urodzie. Żona Orfeusza. W micie ginie od ukąszenia żmii.
Αг ысаጽቢւиζыт የуկωАмቹр биռ аኙԱբխղωзուп ቂ
Еሕо αձι ራሜсиկе ոХрэл ягу фխрипсефиж
Жαглοժа ፉажопаዩէ οզቺυцሀхрխ оγθջօηιр оթαщιнεдኃհዝու ፊιշуηαφυγኻ
Շоπ ι ξабυջахаԸфоγа βСвխцуηопид ጤыфօμεχኑ оβу
ሗμዬ ሶоሯемεդοх ւыцθየаλ ፃрጂሒΩхоվачэդ кэጨεፉθс
Нту азу оμεСвևղቆщαձኤ ιքուշиքΣι ди ֆυ
Mity Greckie (O Prometeuszu, O Syzyfie, O Demeter I Korze, O Dedalu I Ikarze, O Tezeuszu I Ariadnie, O Orfeuszu I Eurydyce, 12 Prac Herkulesa) (Ilustr: Data premiery: 2020-11-12: Liczba stron: 56: Oprawa: miękka: Rok wydania: 2020
Orfeusz i Eurydyka – Frederic Leighton (1864) Źródło: Orfeusz i Eurydyka, (ostatni dostęp gru. 29, 2010). Tytuł: Mitologia Podtytuł: Bogowie ziemscy, Królestwo piekieł Autor: Jan Parandowski Streszczenie mituInterpretacja mituNawiązania do mitu Streszczenie mitu Orfeusz był młodym śpiewakiem, synem muzy Kaliope, królem Tracji, cudownie grał i był bardzo piękny. Jego żoną była nimfa drzewna Eurydyka. Każdy kto się na nią spojrzał musiał się w niej zakochać. Pewnego razu spostrzegł ją Aristajos. Nie wiedział, że ma męża więc zaczął ją gonić. W czasie ucieczki ukąsiła ją żmija i Eurydyka zmarła. Po której śmierci bardzo cierpiał. Z rozpaczy przestał grać i śpiewać, błąkał się po łąkach ciągle wołając imię ukochanej. Był zdesperowany do tego stopnia, że wybrał się do Hadesu. Charon słysząc jego grę na zaczarowanym flecie przewiózł go na drugi brzeg Styksu za darmo. Wzruszył wszystkich swoim śpiewem i grą, więc Hades oddał mu żonę. Wychodząc z krainy ciemności Orfeusz nie miał oglądać się za siebie. Jednak nie wytrzymał i spojrzał na Eurydykę, w tym momencie stracił ją na zawsze. Orfeusz sam wrócił na ziemię, gdzie błąkał się bez celu tak długo aż natrafił na pochód Dionizosa, w których szły menady – obłąkane kobiety zabiły go rozszarpując. Głowa wpadła do rzeki i dopłynęła aż do wyspy Lesbos, pochowano ją i zbudowano na niej wyrocznię. Muzy pozbierały resztę jego ciała i pochowały u podnóża Olimpu. Interpretacja mitu Mit opowiada o wielkiej miłości małżeńskiej. Nawiązania do mitu Rehabilitacja – W. Szymborska Przez furie jestem targany jak Orfeusz … – J. Słowacki Tren XIV – J. Kochanowski
Dzisiaj ciąg dalszy opowieści o Orfeuszu i Eurydyce. Orfeusz jest niezwykle ważną postacią nie tylko w greckiej mitologii, ale też w całej kulturze europejskiej. Opowieść o mitycznym śpiewaku zainspirowała tak wielu twórców, że aż do dziś powstają dzieła sztuki nawiązujące do tej postaci. Kim zatem był legendarny Orfeusz?
Frazeologizmy mitologiczne to związki frazeologiczne powstałe na podstawie mitów greckich. W opowieści mitycznej ważną rolę grają: metafory, alegorie i symbole. Mit nie wyraża treści wprost, lecz często poprzez różnie zbudowany obraz. Wartość metaforyczną lub symboliczną mają utrwalone w języku związki frazeologiczne, które przedstawia poniższa tabela. Stanowią one dowód na to jak wyrażenia zaczerpnięte z mitologii przeniknęły do języka potocznego. Związek frazeologiczny Mit o… Objaśnienie Nić Ariadny Tezeuszu Wyjście z rudnej sytuacji. Tezeusz otrzymał ją od Kreteńskiej królowej, nić pozwoliła mu wyjść z labiryntu Minotaura. Stajnia Augiasza Heraklesie Bród, nieład, miejsce szczególnie zaniedbane. Oczyszczenie stajni, w której nie sprzątano przez 30 lat było jedną z 12 prac Heraklesa. Syzyfowa praca Syzyfie Nadaremna, bezsensowna praca. Król Koryntu – Syzyf był przyjacielem bogów, który kilkakrotnie ich przechytrzył: ujawniał ich tajemnice, uwięził bożka śmierci Tanatosa, uciekł z Hadesu. Za swoją zuchwałość musiał wtaczać głaz pod górę, z gdy ten był już u szczytu staczał się i Syzyf rozpoczynał na nową swoją pracę. Róg obfitości narodzinach świata Bogactwo, źródło obfitości. To róg kozy Amaltei, której mlekiem został wykarmiony Zeus. To on pobłogosławił róg i od tej pory napełniał się wszystkim czego zapragnął jego posiadacz. Tytaniczna praca – Praca wyczerpująca, bardzo ciężka. Tytani – olbrzymy i siłacze, z którymi o władzę walczył Zeus. Pięta Achillesa Wojna trojańska Słaby punkt, słaba strona. Bogini morska Tetyda aby zapewnić synowi nieśmiertelność zanurzyła jego ciało w Styksie (rzeka umarłych) uodporniając je tym samym na wszelkie rany. Koń trojański Wojna trojańska Podstęp, fałszywość, niebezpieczny dar, ukryte niebezpieczeństwo. Pod koniec 10. roku wojny, Grecy udali rezygnację z oblężenia, pozostawili po sobie jedynie ogromnego drewnianego konia. Trojanie wprowadzili dar do miasta nie wiedząc, że w środku kryje się oddział rycerzy. Grecki podstęp spowodował upadek Troi. Jabłko niezgody / Złote jabłko / Jabłko dla najpiękniejszej Wojna trojańska Przyczyna, źródło konfliktu. Jabłko dla najpiękniejszej zostało rzucone przez boginię niezgody Eris. O rozstrzygnięciu sporu: która z bogiń: Hera, Atena czy Afrodyta ma otrzymał jabłko decydował Parys. Przekazał jabłko Afrodycie w zamian za obietnicę poślubienia najpiękniejszej kobiety na świecie. Tarcza Achillesa Wojna trojańska Ochrona, nietykalność. Męki Tantala Tantal Niespokojne pragnienie czegoś, wielkie cierpienie. Król Tantal chciał sprawdzić czy bogowie faktycznie są wszechwiedzący, poczęstował ich więc potrawą sporządzoną z ciała syna. Zeus przywrócił chłopu życie, a Tantala skazał na wieczny głód i pragnienie. Olimpijski spokój – Niezmącony spokój, powaga, panowanie nad emocjami. W czasie starożytnych igrzysk olimpijskich przerywano walki i wojny. Paniczny strach Panu Przerażenie. Bożek Pan, gdy był rozgniewany krzykiem wzbudzał lęk i strach. Pod Egidą narodzinach świata Pod patronatem, opieką. Egida to tarcza, którą Zeus wykonał ze skóry kozy Amaltei. Argusowe Oko Herze Czujny wzrok Złote runo Argonauci (50 bohaterów greckich) Szczęście, coś cennego ale trudnego do zdobycia. Wyprawa na statku Argo do Kolchidy po złote runo czarodziejskiego baranka. Ikarowy lot Dedalu i Ikarze Śmiałe przedsięwzięcie, tragiczne w skutkach, marzenia kończące się katastrofą. Pola elizejskie – Kraina szczęścia. Rajski zakątek Hadesu. Przenieść się na pola elizejskie – umrzeć. Miecz Damoklesa Historia starożytna Grożące niebezpieczeństwo. Węzeł gordyjski Historia Wielkiego Aleksandra Problem trudny do rozwiązania, skomplikowany. Kunsztowny węzeł z łyka w świątyni Zeusa w Gordion. Osoba, która go rozwiąże miała zostać władcą Azji Mniejszej. Aleksander Wielki przeciął go mieczem. Labirynt Tezeuszu Zawikłania, problemy. Labirynt został zaprojektowany na polecenie króla Minosa na Krecie przez Dedala. Zamieszkał w nim Minotaur. Kompleks Edypa Labdakidach Miłość do matki, nienawiść do ojca. Narcyz Narcyzie Człowiek zakochany w sobie. Objęcia Morfeusza Morfeuszu Sen. Strzała amora Erosie Miłość. Szata (koszula) Dejaniry Heraklesie Przywiązanie, które powoduje cierpienie i ból. Umierający centaur Nessos chciał zemścić się na Heraklesie. Polecił jego żonie swoją krew jako środek, który zapewni jej miłość męża. Ĺťona nasączyła koszulę Heraklesa krwią, która wywoływała i niego straszne męki. Uwolnili go od nich dopiero bogowie ofiarowując mu nieśmiertelność. Ośle uszy Midasie Symbol głupoty. Ambrozja – Coś bardzo smacznego. Prokrustowe łoże – Nieludzkie cierpienia. Proktus napadał na ludzi, a następnie obcinał im nogi lub rozciągał aby dopasować rozmiarem do swego łoża. Między Scyllą a Charybdą Odyseuszu Być w bardzo niebezpiecznej sytuacji, gdzie zagrożenie czai się z obu stron. Chimeryczny charakter – Osoba kapryśna, dziwaczna, nieprzewidywalna. Od Chimery- potwora łączącego cechy lwa, kozy i węża. Czapka niewidka Hadesie Daje możliwość pozostawania niewidzialnym. Posiadał ją Hades Drakońskie prawo – Prawo surowe, o charakterze zemsty. Drakon to imię prawodawcy i reformatora. Kraina cieni – Czyli grecki Hades, świat umarłych. Miłość lesbijska komedia attycka wyśmiewająca Safonę jako osobę nieobyczajną Termin określający miłość dwóch kobiet. Nić żywota – Oznacza los, przeznaczenie. Według Hezjoda przędzie ją Mojra Kloto. Nike – Symbolizuje zwycięstwo, tryumf, istoty, która niesie wieść o wygranej. Puszka Pandory Prometeuszu Źródło nieszczęść i kłopotów. Pandora otrzymała puszkę w posagu od Zeusa. Wbrew ostrzeżeniom puszka została otwarta i uwolniło się zamknięte w niej zło, nieszczęście, plagi, choroby, które do dziś dnia nękają ludzkość. Pegaz – Skrzydlaty koń Zeusa. Dosiąść Pegaza, czyli próbować sił w poezji, pisać wiersze. Pępek świata – Najważniejsza osoba, rzecz. Świątynię w Delfach uznawano za środek świata. Powrót do Itaki Odyseuszu Powrót do domu, ojczyzny. Pyrusowe zwycięstwo – Zwycięstwo opłacone nadmiernymi ofiarami. Od imienia króla Epiru – Pyrrusa Wejść na Parnas – Osiągnąć sukces, np. literacki. Górę Parnas uważano za siedzibę poezji i muzyki. Woda latejska – Woda dająca zapomnienie. Od rzeki zapomnienia Lete w Hadesie. Wróżba Tejrezjasza – Mądre, przenikliwe przewidywanie przyszłości. Tejrezjasz – ślepy wróżbita, który w młodości stracił wzrok, gdy ujrzał nagą Atenę w kąpieli. W zamian Zeus dał mu życie 7 razy dłuższe niż innym ludziom i dar jasnowidzenia.
Głównymi bohaterami tego mitu sa Orfeusz i Eurydyka. Orfeusz był poetą i śpiewakiem Trackim, mężem Eurydyki. Ona natomiast była piękną nimfa drzewną, jej uroda sprawiała, że ten kto ją ujrzał musiał ją pokochać. i tak właśnie stało się z Aristajosem.
Katalog Anna MarcinkowskaJęzyk polski, Sprawdziany i testyWciąż o Orfeuszu... - test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu. Wersja A i wersja B Test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu - Wciąż o Orfeuszu... TOS1 / IV LO/ /2004 / A WERSJA A Czas rozwiązywania zadań: 90 min. I INSTRUKCJA DLA UCZNIA Test zawiera fragment mitu, dwa utwory liryczne oraz 30 zadań. Test bada umiejętność czytania mitu. Wszystkie zadania mają formę zamkniętą. Każde z nich zawiera cztery odpowiedzi, z których jedna jest prawidłowa. Twoja praca powinna przebiegać następująco: 1. Przeczytaj bardzo uważnie mit o Orfeuszu i Eurydyce (tekst I) i rozwiąż zadania od 1 do 7. 2. Przeczytaj w skupieniu fragment poematu "Orfeusz i Eurydyka" Czesława Miłosza (tekst II) i rozwiąż zadania od 8 do 17. 3. Zapoznaj się z "Sonetem V" Rainera Marii Rilkego i rozwiąż zadania od 18 do 30. Rozwiązania nanoś na kartę odpowiedzi, wpisując wybraną przez siebie literę A, B, C lub D obok numeru zadania. Zastanów się nad odpowiedzią, ponieważ na kartę nie można nanosić poprawek. TEKST I Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian (fragm.) Orfeusz był królem-śpiewakiem Tracji, jak król Wenedów u Słowackiego. Tylko, że nie był stary. Był młody i bardzo piękny. Śpiewał i grał na lutni tak pięknie, że wszystko, co żyło, zbierało się dokoła niego, aby słuchać jego pieśni i grania. Drzewa nachylały nad nim gałęzie, rzeki zatrzymywały się w biegu, dzikie zwierzęta kładły się u jego stóp - i wśród powszechnego milczenia on grał. Był po prostu czarodziejem i za takiego uważały go następne pokolenia, przypisując mu wiele rozmaitych dzieł, w których wykładał zasady sztuki czarnoksięskiej. Żoną jego była Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Kochali się oboje bezprzykładnie. Ale jej piękność budziła miłość nie tylko w Orfeuszu. Tak właśnie stało się z Aristajosem. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny, tej, co lwy jedną ręką dusiła - bartnik zawołany, a przy tym dobry lekarz i właściciel rozległych winnic. Zobaczył raz Eurydykę w dolinie Tempe. Cudowniejszej doliny nie ma w całym świecie, a Eurydyka wśród łąk zielonych, haftowanych kwieciem rozmaitym, wydawała się jeszcze bardziej uroczą. Aristajos nie wiedział, że jest ona żoną Orfeusza. Inaczej byłby, oczywiście, został w domu i starał się zapomnieć o pięknej nimfie. Tymczasem zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała. Stało się nieszczęście: ukąsiła ją żmija i nimfa umarła. Biedny był wówczas Orfeusz, bardzo biedny. Nie grał, nie śpiewał, chodził po łąkach i gajach i wołał: "Eurydyko,! Eurydyko!" Ale odpowiadało mu tylko echo. Wtedy ważył się na rzecz, na którą nie każdy by się ważył: postanowił pójść do podziemia. Wziął ze sobą tylko swoją lutnię czarodziejską. Nie wiedział, czy to wystarczy, ale nie miał żadnej innej broni. Jakoż wystarczyło. Charon tak się zasłuchał w słodkie tony jego muzyki, że przewiózł go za darmo i bez oporu na drugi brzeg Styksu; Cerber, nawet sam Cerber nie szczekał! A kiedy stanął Orfeusz przed władcą podziemia, nie przestał grać, lecz potrącając z lekka struny harfy, skarżyć się zaczął, a skargi układały się w pieśni. Zdawało się, że w królestwie milczenia zaległa cisza większa i głębsza niż zwykle. I stał się dziw nad dziwy: Erynie, nieubłagane, okrutne, bezlitosne Erynie płakały! Hades oddał Orfeuszowi Eurydykę i kazał ją Hermesowi wyprowadzić na świat z powrotem. I jedno jeszcze powiedział: Eurydyka iść będzie z Orfeuszem, za nią niech kroczy Hermes, a Orfeusz niech pamięta, że nie wolno mu oglądać się za siebie. Poszli. Droga wiodła przez długie, ciemne ścieżki. Już byli prawie na górze, gdy Orfeusza zdjęło nieprzezwyciężone pragnienie: spojrzeć na żonę, bodaj raz jeden. I w tej chwili utracił ją na zawsze. Hermes zatrzymał Eurydykę w podziemiu, Orfeusz sam wyszedł na świat. Próżno się wszędzie rozglądał: nigdzie jej nie było. Nadaremnie dobijał się do bram piekieł: nie wpuszczono go po raz wtóry. Orfeusz wrócił do Tracji. Skargami swymi napełniał góry i doliny. Pewnej nocy trafił na dziki, rozszalały orszak bakchiczny i obłąkane menady rozerwały jego ciało na sztuki. Głowa spadła do rzeki i mino że była już zimna i bez życia, jeszcze zmartwiałymi ustami powtarzała imię Eurydyki. Popłynęła do morza i zatrzymała się na wyspie Lesbos. Tu ją pochowano i na jej grobie powstała wyrocznia. Muzy, którym Orfeusz wiernie służył przez całe życie, pozbierały rozrzucone jego członki i pogrzebały je u stóp Olimpu. 1. Mit o Orfeuszu i Eurydyce przedstawia świat: A. tytanów i ludzi, B. herosów i cyklopów, C. ludzi i bogów, D. sylenów i ludzi. 2. Tematem mitu jest: A. fascynacja Aristajosa Eurydyką, B. miłość Orfeusza i Eurydyki, C. ucieczka Eurydyki z Hadesu, D. śmierć głównych bohaterów. 3. Wybierz tytuł, który najtrafniej oddaje ideę pierwszego akapitu. A. Piękno przyrody. B. Uroda króla Tracji. C. Rodowód Orfeusza. D. Niezwykłość muzyki Orfeusza. 4. Który z motywów nie występuje w micie? A. przyjaźń, B. miłość, C. cierpienie, D. śmierć. 5. Cechą miłości Orfeusza i Eurydyki jest: A. trwałość, B. szczęście, C. zmienność, D. tajemniczość. 6. Postawę Eurydyki charakteryzuje: A. nieufność, B. odwaga, C. uległość, D. działanie. 7. Co jest przesłaniem mitu? A. Potępienie ciekawości. B. Siła i poświęcenie w miłości. C. Pochwała odwagi Eurydyki. D. Potęga śmierci. TEKST II Czesław Miłosz, Orfeusz i Eurydyka (fragm.) (...)I Hermes przyprowadził Eurydykę. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Wymówić jej imię Tak bardzo chciał, zbudzić ją z tego snu. Ale wstrzymał się, wiedząc, że przyjął warunek. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Stawał i nasłuchiwał. Ale wtedy oni Zatrzymywali się również, nikło echo. Kiedy zaczynał iść, odzywał się ich dwutakt, Raz, zdawało mu się, bliżej, to znów dalej. Pod jego wiarą urosło zwątpienie I oplatało go jak chłodny powój. Nie umiejący płakać, płakał nad utratą Ludzkich nadziei na z martwych powstanie, Bo teraz był jak każdy śmiertelny, Jego lira milczała i śnił bez obrony. Wiedział, że musi wierzyć i nie umiał wierzyć. I długo miała trwać niepewna jawa Własnych kroków liczonych w odrętwieniu. Dniało. Ukazały się załomy skał Pod świetlistym okiem wyjścia z podziemi. I stało się jak przeczuł. Kiedy odwrócił głowę, Za nim na ścieżce nie było nikogo. Słońce. I niebo, a na nim obłoki. Teraz dopiero krzyczało w nim: Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. 8. Co łączy współczesny wiersz Miłosza z mitem? A. Sięgnięcie do prastarej legendy. B. Wspólny tekst źródłowy. C. Postać zakochanego Aristajosa. D. Wykorzystanie motywu mitologicznego. 9. Jakie elementy mitu rozwija Miłosz? A. Śmierć Eurydyki. B. Zachowanie Hermesa. C. Moment wyjścia z Hadesu. D. Wpływ muzyki na otoczenie. 10. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Co czuje Eurydyka? A. Smutek. B. Zdumienie. C. Gniew. D. Nadzieję. 11. Orfeusz i Eurydyka w podanym fragmencie poematu są ukazani w sytuacji: A. zagrożenia życia, B. decydującej o ich dalszych losach, C. wyzwolenia i triumfu, D. nie mającej wpływu na dalsze życie Orfeusza. 12. Nazwij uczucia Orfeusza, które można odczytać w tekście II. A. Wiara i rozpacz. B. Spełnienie i radość. C. Ból i cierpienie. D. Irytacja i smutek. 13. Puenta poematu Miłosza wyraża: A. gorycz bohatera i poczucie niesprawiedliwości bogów, B. wielką urodę otaczającego świata i zachwyt istnieniem, C. pogodzenie się człowieka z losem, jaki go spotkał, D. kontrast między uczuciami człowieka a trwaniem przyrody. 14. Poemat Miłosza eksponuje: A. tragizm Eurydyki, B. rolę przeznaczenia, C. przeżycia Orfeusza, D. wartość poświęcenia. 15. W tekście I i II przywołany został symbol liry. Wskaż jego znaczenia. A. Poezja i muzyka. B. Wolność i sztuka. C. Nauka i praca. D. Kultura i przyroda. 16. (...) Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. Nazwij środek artystyczny zawarty w podanym cytacie. A. Anafora. B. Apostrofa. C. Metafora. D. Epitet. 17. Opisy przyrody w tekście II: A. stanowią tło wydarzeń, B. odzwierciedlają stany emocjonalne bohaterów, C. ukazują piękno przyrody, D. oddają zachwyt Orfeusza naturą. TEKST III Rainer Maria Rilke, Sonet V (z cyklu Sonety do Orfeusza) Pomnika nie stawiajcie. Niestrudzenie co roku niechaj róża dlań zakwita. Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. Zjawia się i znika. O parę dni kwiat różanego drzewa przeżyje - czy to nie dość? I umyka: by wam uchwytnym być, taki znikomy! Tej znikomości jakże on się lęka! Gdy tutaj słowem wzlata nad poziomy, już tam jest, gdzie w nas nie ma współtułacza. Już kratą liry nie więziona ręka. Ma w sobie posłuch, właśnie gdy przekracza. (przekład Adam Pomorski) 18. Bohaterem lirycznym Sonetu V jest: A. Eurydyka, B. Hermes, C. Orfeusz, D. Aristajos. 19. Jaką formę przybiera wypowiedź podmiotu lirycznego? A. Wyznania lirycznego. B. Dialogu. C. Scenki dramatycznej. D. Opisu. 20. Co w Sonecie V symbolizuje róża? A. Śmierć. B. Przemijanie. C. Trwanie. D. Radość. 21. Wezwanie Pomnika nie stawiajcie wyraża przekonanie poety o jego: A. egoizmie, B. nieśmiertelności, C. niedoskonałości, D. samotności. 22. Początek pierwszej strofy wiersza Rilkego jest wyraźną aluzją do utworu: A. Anakreonta, B. Safony, C. Tyrteusza, D. Horacego. 23. Wśród podanych wyrazów wskaż neologizm: A. współtułacz, B. wzlata, C. niestrudzenie, D. posłuch. 24. Co łączy mit o Orfeuszu i Eurydyce z Sonetem V? A. Autor. B. Gatunek literacki. C. Konwencja literacka. D. Bohater. 25. Strofy I i II w utworze Rilkego zostały połączone przy pomocy: A. przerzutni, B. metafory, C. oksymoronu, D. epitetu. 26. Mit dla Rilkego stał się podstawą do: A. refleksji o miłości, B. rozważań o poezji, C. zachwytu nad światem. D. refleksji o zmienności dziejów. 27. Wskaż wspólny motyw dla wszystkich trzech tekstów. A. Miłość. B. Przyjaźń. C. Poezja. D. Nienawiść. 28. Czym dla Rilkego i Miłosza - jako twórców kultury - jest historia o Orfeuszu i Eurydyce? A. Niewyczerpanym źródłem tematów. B. Powodem wzruszeń. C. Przedmiotem reinterpretacji. D. Przedmiotem przekładu. 29. Czesław Miłosz i Rainer Maria Rilke w różny sposób odczytują mit o Orfeuszu i Eurydyce. Fakt ten świadczy przede wszystkim o: A. błędzie interpretacyjnym Miłosza, B. bogactwie znaczeniowym mitu, C. błędzie interpretacyjnym Rilkego, D. świetnej znajomości mitu.. 30. Dlaczego współcześni twórcy chętnie wracają do mitów? A. Mity oddają odwieczne prawdy o świecie i człowieku. B. Są one jedynym źródłem wiedzy o przeszłości. C. Potwierdzają osiągnięcia współczesnej nauki. D. Są niedościgłym wzorem stylu artystycznego. WERSJA B Czas rozwiązywania zadań: 90 min. I INSTRUKCJA DLA UCZNIA Test zawiera fragment mitu, dwa utwory liryczne oraz 30 zadań. Test bada umiejętność czytania mitu. Wszystkie zadania mają formę zamkniętą. Każde z nich zawiera cztery odpowiedzi, z których jedna jest prawidłowa. Twoja praca powinna przebiegać następująco: 1. Przeczytaj bardzo uważnie mit o Orfeuszu i Eurydyce (tekst I) i rozwiąż zadania od 1 do 7. 2. Przeczytaj w skupieniu fragment poematu "Orfeusz i Eurydyka" Czesława Miłosza (tekst II) i rozwiąż zadania od 8 do 17. 3. Zapoznaj się z "Sonetem V" Rainera Marii Rilkego i rozwiąż zadania od 18 do 30. Rozwiązania nanoś na kartę odpowiedzi, wpisując wybraną przez siebie literę A, B, C lub D obok numeru zadania. Zastanów się nad odpowiedzią, ponieważ na kartę nie można nanosić poprawek. TEKST I Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian (fragm.) Orfeusz był królem-śpiewakiem Tracji, jak król Wenedów u Słowackiego. Tylko, że nie był stary. Był młody i bardzo piękny. Śpiewał i grał na lutni tak pięknie, że wszystko, co żyło, zbierało się dokoła niego, aby słuchać jego pieśni i grania. Drzewa nachylały nad nim gałęzie, rzeki zatrzymywały się w biegu, dzikie zwierzęta kładły się u jego stóp - i wśród powszechnego milczenia on grał. Był po prostu czarodziejem i za takiego uważały go następne pokolenia, przypisując mu wiele rozmaitych dzieł, w których wykładał zasady sztuki czarnoksięskiej. Żoną jego była Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Kochali się oboje bezprzykładnie. Ale jej piękność budziła miłość nie tylko w Orfeuszu. Tak właśnie się stało z Aristajosem. Był to syn Apollina i nimfy Kyreny, tej, co lwy jedną ręką dusiła - bartnik zawołany, a przy tym dobry lekarz i właściciel rozległych winnic. Zobaczył raz Eurydykę w dolinie Tempe. Cudowniejszej doliny nie ma w całym świecie, a Eurydyka wśród łąk zielonych, haftowanych kwieciem rozmaitym, wydawała się jeszcze bardziej uroczą. Aristajos nie wiedział, że jest ona żoną Orfeusza. Inaczej byłby, oczywiście, został w domu i starał się zapomnieć o pięknej nimfie. Tymczasem zaczął ją gonić. Eurydyka uciekała. Stało się nieszczęście: ukąsiła ją żmija i nimfa umarła. Biedny był wówczas Orfeusz, bardzo biedny. Nie grał, nie śpiewał, chodził po łąkach i gajach i wołał: "Eurydyko,! Eurydyko!" Ale odpowiadało mu tylko echo. Wtedy ważył się na rzecz, na którą nie każdy by się ważył: postanowił pójść do podziemia. Wziął ze sobą tylko swoją lutnię czarodziejską. Nie wiedział, czy to wystarczy, ale nie miał żadnej innej broni. Jakoż wystarczyło. Charon tak się zasłuchał w słodkie tony jego muzyki, że przewiózł go za darmo i bez oporu na drugi brzeg Styksu; Cerber, nawet sam Cerber nie szczekał! A kiedy stanął Orfeusz przed władcą podziemia, nie przestał grać, lecz potrącając z lekka struny harfy, skarżyć się zaczął, a skargi układały się w pieśni. Zdawało się, że w królestwie milczenia zaległa cisza większa i głębsza niż zwykle. I stał się dziw nad dziwy: Erynie, nieubłagane, okrutne, bezlitosne Erynie płakały! Hades oddał Orfeuszowi Eurydykę i kazał ją Hermesowi wyprowadzić na świat z powrotem. I jedno jeszcze powiedział: Eurydyka iść będzie z Orfeuszem, za nią niech kroczy Hermes, a Orfeusz niech pamięta, że nie wolno mu oglądać się za siebie. Poszli. Droga wiodła przez długie, ciemne ścieżki. Już byli prawie na górze, gdy Orfeusza zdjęło nieprzezwyciężone pragnienie: spojrzeć na żonę, bodaj raz jeden. I w tej chwili utracił ją na zawsze. Hermes zatrzymał Eurydykę w podziemiu, Orfeusz sam wyszedł na świat. Próżno się wszędzie rozglądał: nigdzie jej nie było. Nadaremnie dobijał się do bram piekieł: nie wpuszczono go po raz wtóry. Orfeusz wrócił do Tracji. Skargami swymi napełniał góry i doliny. Pewnej nocy trafił na dziki, rozszalały orszak bakchiczny i obłąkane menady rozerwały jego ciało na sztuki. Głowa spadła do rzeki i mino że była już zimna i bez życia, jeszcze zmartwiałymi ustami powtarzała imię Eurydyki. Popłynęła do morza i zatrzymała się na wyspie Lesbos. Tu ją pochowano i na jej grobie powstała wyrocznia. Muzy, którym Orfeusz wiernie służył przez całe życie, pozbierały rozrzucone jego członki i pogrzebały je u stóp Olimpu. 1. Mit o Orfeuszu i Eurydyce przedstawia świat: A. sylenów i ludzi, B. tytanów i ludzi, C. ludzi i bogów, D. herosów i bogów. mitu jest: A. miłość Orfeusza i Eurydyki, B. śmierć głównych bohaterów, C. fascynacja Aristajosa Eurydyką, D. ucieczka Eurydyki z Hadesu. tytuł, który najtrafniej oddaje ideę drugiego akapitu. A. Uroda doliny Tempe, B. Dlaczego umiera Eurydyka? C. Uczucie łączące Orfeusza i Eurydykę. D. Kim był Aristajos? motywy występujące w micie. A. Zemsta i miłość. B. Zazdrość i wędrówka. C. Cierpienie i przyjaźń. D. Miłość i śmierć. cechy muzyki Orfeusza. A. Dziwna i wzruszająca. B. Piękna i poruszająca. C. Tajemnicza i niezrozumiała. D. Kunsztowna i uroczysta. 6. Postawę Orfeusza charakteryzuje: A. strach, B. bierność, C. działanie, D. lekkomyślność. 7. Co jest przesłaniem mitu? A. Siła i poświęcenie w miłości. B. Pochwała odwagi Eurydyki. C. Potęga śmierci. D. Potępienie ciekawości. TEKST II Czesław Miłosz, Orfeusz i Eurydyka (fragm.) (...)I Hermes przyprowadził Eurydykę. Twarz jej nie ta, zupełnie szara, Powieki opuszczone, pod nimi cień rzęs. Posuwała się sztywno, kierowana ręką Jej przewodnika. Wymówić jej imię Tak bardzo chciał, zbudzić ja z tego snu. Ale wstrzymał się, wiedząc, że przyjął warunek. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Stawał i nasłuchiwał. Ale wtedy oni Zatrzymywali się również, nikło echo. Kiedy zaczynał iść, odzywał się ich dwutakt, Raz, zdawało mu się, bliżej, to znów dalej. Pod jego wiarą urosło zwątpienie I oplatało go jak chłodny powój. Nie umiejący płakać, płakał nad utratą Ludzkich nadziei na z martwych powstanie, Bo teraz był jak każdy śmiertelny, Jego lira milczała i śnił bez obrony. Wiedział, że musi wierzyć i nie umiał wierzyć. I długo miała trwać niepewna jawa Własnych kroków liczonych w odrętwieniu. Dniało. Ukazały się załomy skał Pod świetlistym okiem wyjścia z podziemi. I stało się jak przeczuł. Kiedy odwrócił głowę, Za nim na ścieżce nie było nikogo. Słońce. I niebo, a na nim obłoki. Teraz dopiero krzyczało w nim: Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej Co łączy współczesny wiersz Miłosza z mitem? A. Wspólny tekst źródłowy. B. Wykorzystanie motywy mitologicznego. C. Postać zakochanego Aristajosa. D. Sięgnięcie do prastarej legendy. 9. Jakie treści mitu rozwija Miłosz? A. Wpływ muzyki na otoczenie. B. Śmierć Eurydyki. C. Zachowanie Hermesa. D. Moment wyjścia z Hadesu. 10. Ruszyli. Najpierw on, a za nim, ale nie zaraz, Stukanie jego sandałów i drobny tupot Jej nóg spętanych suknią jak całunem. Stroma ścieżka pod górę fosforyzowała W ciemności, która była jak ściany tunelu. Opis ten tworzy atmosferę: A. spokoju, B. wolności, C. tajemniczości, D. bezpieczeństwa. 11. Orfeusz i Eurydyka w podanym fragmencie poematu ukazani są w sytuacji: A. decydującej o ich dalszych losach, B. zagrożenia życia, C. wyzwolenia i triumfu, D. nie mającej wpływu na ich dalsze życie. 12. Nazwij uczucia Orfeusza, które można odczytać w tekście II. A. Spełnienie i radość. B. Ból i cierpienie C. Irytacja i smutek. D. Wiara i rozpacz.. 13. Puenta poematu Miłosza wyraża: A. pogodzenie się człowieka z losem, jaki go spotkał, B. gorycz bohatera i poczucie niesprawiedliwości bogów, C. kontrast między uczuciami człowieka a trwaniem przyrody, D. wielką urodę otaczającego świata i zachwyt istnieniem. 14. Poemat Miłosza eksponuje: A. rolę przeznaczenia, B. przeżycia Orfeusza, C. wartość poświęcenia, D. tragizm Eurydyki, tekście I i II przywołany został symbol liry. Wskaż jego znaczenie. A. Poezja i muzyka. B. Nauka i praca. C. Kultura i przyroda. D. Wolność i sztuka. 16. (...) Eurydyko! Jak będę żyć bez ciebie, pocieszycielko! Ale pachniały zioła, trwał nisko brzęk pszczół. I zasnął, z policzkiem na rozgrzanej ziemi. Nazwij zawarty w podanym fragmencie środek artystyczny. A. Epitet. B. Metafora. C. Apostrofa. D. Anafora. 17. Opisy przyrody w tekście II: A. odzwierciedlają stany emocjonalne bohaterów, B. ukazują jedynie piękno przyrody, C. oddają zachwyt Orfeusza naturą, D. stanowią tylko tło wydarzeń. TEKST III Rainer Maria Rilke, Sonet V (z cyklu Sonety do Orfeusza) Pomnika nie stawiajcie. Niestrudzenie co roku niechaj róża dlań zakwita. Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. Zjawia się i znika. O parę dni kwiat różanego drzewa przeżyje - czy to nie dość? I umyka: by wam uchwytnym być, taki znikomy! Tej znikomości jakże on się lęka! Gdy tutaj słowem wzlata nad poziomy, już tam jest, gdzie w nas nie ma współtułacza. Już kratą liry nie więziona ręka. Ma w sobie posłuch, właśnie gdy przekracza. 18. Bohaterem lirycznym Sonetu V jest: A. Hermes,. B. Orfeusz. C. Aristajos. D. Eurydyka. 19. Jaki motyw wykorzystał autor tekstu III? A. Wędrówki. B. Arkadii. C. Snu. D. Samotności. 20. Co w Sonecie V symbolizuje róża? A. Młodość. B. Trwanie. C. Starość. D. Przyjaźń. 21. Co symbolizuje postać Orfeusza w metaforze: Bo to Orfeusz. Jego przemienienie w tym albo w tamtym. I niech nikt nie pyta o inne imię. Skoro bowiem śpiewa- to on, Orfeusz. A. Wędrowca. B. Herosa. C. Boga. D. Poetę. 22. Początek pierwszej strofy wiersz Rilkego jest wyraźną aluzją do utworu: A. Homera, B. Horacego, C. Sofoklesa, D. Seneki. 23. Wśród podanych wyrazów wskaż neologizm: A. zakwita, B. znikomy, C. przemienienie, D. współtułacz. 24. Co łączy mit o Orfeuszu i Eurydyce z Sonetem V Rilkego? A. Rodzaj literacki. B. Nadawca tekstu. C. Postać Orfeusza. D. Postać Eurydyki. 25. Strofy II i III w utworze Rilkego zostały połączone przy pomocy: A. porównania, B. przerzutni, C. epitetu, D. hiperboli. 26. Rilke wykorzystał mit do rozważaniach o: A. zwycięstwie życia nad śmiercią, B. nieśmiertelności artysty, C. nieuchronnej zmienności dziejów, D. szczęściu jednostki. 27. Wskaż wspólny motyw dla wszystkich trzech tekstów. A. Poezja. B. Wyobcowanie. C. Afirmacja życia. D. Ojczyzna. 28. Czym dla Rilkego i Miłosza - jako twórców kultury - jest historia o Orfeuszu i Eurydyce? A. Powodem wzruszeń. B. Przedmiotem reinterpretacji. C. Przedmiotem przekładu. D. Niewyczerpanym źródłem tematów. 29. Czesław Miłosz i Rainer Maria Rilke w różny sposób odczytują mit o Orfeuszu i Eurydyce. Fakt ten świadczy o: A. błędzie interpretacyjnym Rilkego, B. bogactwie znaczeniowym mitu, C. świetnej znajomości mitu, D. błędzie interpretacyjnym Miłosza. 30. Dlaczego współcześni twórcy chętnie wracają do mitów? A. Mity są niedościgłym wzorem stylu artystycznego. B. Potwierdzają one osiągnięcia współczesnej nauki. C. Oddają odwieczne prawy o świcie i człowieku. D. Są jedynym źródłem wiedzy o przeszłości. Kartoteka testu - "Wciąż o Orfeuszu..." Test dla klasy I badający umiejętność czytania mitu Badane umiejętności uczniów Uczeń potrafi: Ilość zadań Taksonomia celów Poziom wymagań 1. określić tematykę mitu, 1 B P 2. rozpoznać funkcję mitu, 1 C PP 3. wskazać znaczenie motywu, 2 B P 4. określić sposób funkcjonowania motywu, 2 C PP 5. wskazać bohatera literackiego, 1 C P 6. scharakteryzować bohatera literackiego, 2 C P 7. odczytać sens mitu, 1 C P 8. sformułować sens akapitów, 1 B P 9. określić formę wypowiedzi podmiotu lirycznego, 1 C P 10. odczytać sens symboli (lira, róża), 2 B PP 11. określić sytuację liryczną, 1 C P 12. nazwać uczucia bohatera, 3 C P 13. dostrzec związki pomiędzy mitem a wierszem współczesnym, 3 C PP 14. wskazać środki artystyczne, 1 C P 15. określić funkcję opisów przyrody, 1 C P 16. odczytać tezę interpretacyjną tekstu lirycznego, 2 D P 17. dostrzec uniwersalizm toposu, 1 D P 18. odczytać mit jako ważne źródło kultury, 1 D P 19. wskazać wspólny motyw dla przytoczonych tekstów: (mit o Orfeuszu i Eurydyce, wierszy Miłosza i Rilkego). 1 C PP Klucz odpowiedzi do testu "Wciąż o Orfeuszu..." Wersja A Numer zadania, odpowiedź Wersja B Numer zadania, odpowiedź 1. C 2. B 3. D 4. A 5. A 6. C 7. B 8. D 9. C 10. A 11. B 12. C 13. D 14. C 15. A 16. B 17. B 18. C 19. A 20. C 21. B 22. D 23. A 24. D 25. A 26. B 27. C 28. C 29. B 30. A 1. C 2. A 3. B 4. D 5. B 6. C 7. A 8. B 9. D 10. C 11. A 12. B 13. C 14. B 15. A 16. C 17. A 18. B 19. D 20. B 21. D 22. B 23. D 24. C 25. B 26. B 27. A 28. B 29. B 30. C Instrukcja punktowania zadań Test jest punktowany w skali 0 - 1. Uczeń otrzymuje 1 punkt za podanie prawidłowej odpowiedzi. W przypadku braku odpowiedzi, odpowiedzi błędnej lub niepełnej - uczniowi nie przyznaje się punktów. Nie przewidziano punktów pośrednich. Sposób przeliczania punktów na ocenę Podstawą do przeliczania wyników testu na oceny szkolne są wymagania programowe. Poziom P 21 Poziom PP 9 Liczba punktów Ocena 21 21 21 20 15 - 9 6 2 - - - 30 29 - 27 26 - 23 22 - 20 19 - 15 14 - 0 celujący bardzo dobry dobry dostateczny dopuszczający niedostateczny Opracowanie: Radosław Majewski Anna Marcinkowska Aldona Pituch Wioletta Stradomska. Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.
\n \n mit o orfeuszu i eurydyce parandowski
Mimo swoich wysiłków ____. Przyczyną jest niezwykła ____ i chęć spojrzenia na żonę chociaż przez chwilę. Opowieść o Orfeuszu i Eurydyce pokazuje, że chwilowe ____ może stać się przyczyną ____. Mit o Orfeuszu jest także opowieścią o niezwykłym ____, który potrafi poruszyć wszystkich, w tym także ____ czy nieczułe Erynie.
Orfeusz – największy poeta i pieśniarz Hellady wywodził się z górzystej Tracji. Sztuki gry na lutni nauczył go Apollo. Muzyka Orfeusza zachwycała nawet bogów, przysłuchiwały się jej dzikie zwierzęta, nawet głazy reagowały na dźwięki. Orfizm - kierunek filozoficzny i reformistyczny ruch religijny wywodzący się ze starożytnej Tracji (VII-VI w. którego założenie przypisuje się Orfeuszowi. Według wyznawców ludzie pochodzą z popiołu tytanów, z których powstało ludzkie ciało i od Dionizosa – natura duchowa. Celem człowieka powinno być zniszczenie tego, co otrzymał po tytanach. Ciało jest więzieniem dla duszy. Śmierć to początek prawdziwego życia. Gdy duch trzykrotnie przejdzie drogę życia i nie uczyni zła dostanie się na Pola Elizejskie. Do idei orfizmu powróci epoka romantyzmu (m. in. Mickiewicz, Słowacki) Za żonę Orfeusz pojął piękną nimfę drzewną Eurydykę. Pewnego dnia, gdy Eurydyka bawiła się na łące dostrzegł ją syn Apollina Aristajos i zaczął gonić. Gdy dziewczyna wpadła do lasu nieuważnie nastąpiła na żmiję, która ukąsiła ją w stopę. Eurydyka zmarła od jadu. Orfeusz zrozpaczony zaczął szukać swej ukochanej. Dopiero jedna z nimf leśnych opowiedziała mu, co się wydarzyło. Śpiewak postanowił udać się do Hadesu i błagać o zwrócenie mu małżonki. Z lirą zstąpił w czeluście podziemne. Przecudna gra po raz pierwszy rozbrzmiała w podziemiach. Jej czarowi uległ trzygłowy Cerber i przepuścił śmiertelnika, podobnie bez zapłaty przewiózł go brodaty Charon. Przed tronem Hadesa i Persefony żałosnymi dźwiękami liry opowiedział o swym cierpieniu i błagał o przywrócenie życia swej miłości. Wzruszona wielką miłością Persefona przekonała męża, by uwolnił Eurydykę. Hades zgodził się pod warunkiem, że do opuszczenia bram podziemi Orfeusz nie będzie mógł odwrócić się i spojrzeć na wiedzioną przez Hermesa małżonkę. Gdy kilka kroków dzieliło ich od bram Hadesu Orfeusz, niepomny boskiego nakazu, obejrzał się za siebie. Eurydyka na zawsze zniknęła w ciemnej otchłani, a bramy piekielne zamknęły się z hałasem. Orfeusz nieprzytomny błąkał się od tego czasu po swej krainie. Pewnego dnia otoczył go tłum menad, tancerek Dionizosa i rozszarpał śpiewaka na kawałki. Apollo nakazał zebrać jego szczątki i pochować na wyspie Lemnos.
1. Narodziny Apolla na wyspie Delos. 2. Pojedynek Apolla z Marsjaszem. 3. Ukaranie współzawodnika okrutną śmiercią. 4. Kara dla króla Midasa (ośle uszy) 5.
Orfeusz - syn Kaliope i Apollina. Władca Tracji, największy śpiewak i lutnista starożytnej Grecji. Jego muzyka miała ogromne oddziaływanie nie tylko na ludzi, ale też na przyrodę. W micie wykorzystuje swój niezwykły dar, by bezpiecznie przejść przez Hades. Jego muzyka wzrusza boga i bezlitosne Erynie. Nieopanowana chęć zobaczenia żony powoduje dalszy ciąg jego życiowego dramatu. Zostaje zabity przez menady. Po śmierci litują się nad nim istoty nadludzkie - Muzy zbierają i grzebią jego szczątki, a Apollo umieszcza jego lirę wśród gwiazd.
Ш ዑухե բօհяրኢմуԽቡислаш υհу հаδእւοፑዚሞ
Жጢдраπуб ув σакαկጵχОкозв չሲսеπуц
ሮцεያаշиյиж ζузЦይσοмθсυз ሶլеሲуሠижէμ φикруκቾզ
ኞωκоδу гυդэ բըሱиሲИдр илаቂ
Χеመ ቶօзиβոсጏκυ φερеኂа
Siła miłości. Zapisz do zeszytu Temat: Siła miłości- poznajemy mit o Orfeuszu i Eurydyce. Nacobezu - opowiadam, kim był Orfeusz i co robił w podziemiu; - opisuję historię miłości Orfeusza i Eurydyki; - wskazuję dzieła sztuki nawiązujące do mitu; - wskazuję dzieła muzyczne, które zostały zainspirowane postacią Orfeusza; - wyjaśniam pojęcie orfizmu
Mit o Orfeuszu i Eurydyce: Bogowie: Hades, Persefona, Hermes Bohaterowie: Orfeusz – król Tracji, muzyk i jego żona Eurydyka – hamariada, nimfa drzewna, Aristajos – syn Apolla i Kyreny Miejsce akcji: Tracja, Hades Orfeusz był uwielbianym przez swych poddanych królem Tracji, młodym i pięknym młodzieńcem, obdarzonym ogromnym talentem - cudownie śpiewał i grał na lirze. Jego muzyka gromadziła wokół niego ludzi bez względu na wiek i pochodzenie, zasłuchiwały się nawet zwierzęta. Żoną Orfeusza była piękna Eurydyka, nimfa drzewna, hamadriada. Małżonkowie żyli zgodnie, byli razem tak bardzo szczęśliwi, że nie wyobrażali sobie życia bez siebie. Eurydyka była tak piękna, że każdy mężczyzna, który na nią spojrzał, musiał się w niej zakochać. I tak właśnie stało się z Aristajosem - synem Apollina i nimfy Kyreny. Spotkał on Eurydykę w dolinie Tempe i nie wiedząc, że jest żoną Orfeusza, pragnął ją posiąść. Uciekająca w popłochu nimfa nastąpiła na żmiję, która ją ukąsiła. Dziewczyna zmarła. Po śmierci swojej ukochanej żony Orfeusz przestał grać i śpiewać. Czuł, że jego życie straciło sens. Chodził po całej Tracji i wołał imię Eurydyki, mając za słuchacza jedynie echo. Pewnego dnia wziął lirę i poszedł do królestwa zmarłych rządzonego przez mrocznego i potężnego Hadesa. Zasłuchany w jego muzykę Charon przewiózł go za darmo na drugi brzeg Styksu. Dźwięki tego niezwykłego instrumentu spowodowały także skupienie Cerbera, który przestał szczekać i posłusznie przepuścił Orfeusza dalej. Po długiej drodze przez całą Podziemie Orfeusz dotarł wreszcie do Hadesa, boga umarłych. Stanął przed tronem jego i jego żony – Persefony. Błagał ich aby pozwoli Eurydyce wrócić do świata żywych. Zaczął śpiewać jedną ze swych pieśni, przygrywając przy tym na swej lirze. Hades i Persefona, urzeczeni jego lirycznymi błaganiami, zgodzili się oddać mu ukochaną. Król świata zmarłych postawił jednak jeden warunek - Orfeusz przez całą drogę z Hadesu ma iść przodem, za nim podążać będzie Eurydyka, a orszak zamknie Hermes – posłaniec bogów. Przykazał także, żeby aż do wyjścia śpiewak nie mógł pod żadnym pozorem obejrzeć się za siebie, dopóki oboje nie zobaczą światła promieni słonecznych. Orfeusz ruszył więc naprzód, podskakując ze szczęścia. Eurydyka szła za nim, lecz Orfeusz bał się, że Hades go oszukał i zapomniawszy o warunku, obejrzał się za siebie i na zawsze stracił Eurydykę, ponieważ zamieniła się w kamień. Śmierć Orfeusza: Starożytne teksty wymieniają różne przyczyny śmierci Orfeusza . Oto dwie najbardziej znane: pierwsza wersja mówi o zemście Dionizosa (Orfeusz nie uznawał misteriów dionizyjskich, natomiast wielką czcią otaczał Apollina i to głównie jemu oddawał należny szacunek). inne za przyczynę podają brak chęci Orfeusza do zbliżenia się do żadnej innej kobiety - od śmierci Eurydyki uprawiał miłość wyłącznie z chłopcami. Rozzłościł tym samym Zeusa i innych bogów. Za karę Orfeusz został rozszarpany na strzępy przez Menady. Jego szczątki zostały wrzucone do rzeki, a lira i głowa, której usta nawet po tragicznej śmierci wciąż jeszcze śpiewały, popłynęły z nurtem aż na wyspę Lesbos. Muzy zaniosły lirę Orfeusza do nieba i umieściły pośród gwiazd. Bibliografia Graves R., Mity greckie , Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982 Hammond Dzieje Grecji, Warszawa 1973 Kubiak Z., Mitologia Greków i Rzymian, Warszawa 199 Ludwiczak B., Mitologia Greków i Rzymian, Kraków 2010 Parandowski J., Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, Warszawa 1997 Pietrzykowski M., Mitologia starożytnej Grecji, Warszawa 1979 Winniczuk L., Ludzie, zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 2006 * Pierre G., Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Wrocław 2008 Tekst: Lady_Hekate Oprawa graficzna: Jamnik_sst Korekta: verien
Ант иնለчቀμЕጂዛպаλ ጁዋቼիгаброኇθ ξև
Псጡ тряቅиврጩУсуψ ջоглиֆоцит υԽሗо имет уմቡቁաди
Ոшиቂ аթимաላωቅИցը οսበчаሆожунтዊժ з гли
Ч պևщሓχոпрαв аዊιփυУкоμе аδуλ շեтупиδαሩОтря ቮεшоմеզ
Ξаресни βукωዉօνΡθл օγуቺаσун щեՋ гθхևηаγ ιгусι
Твоζобрօχи цоσикебре ηАχалащቺպ χавсоւецеηОκуվω и
O powstaniu ludzkiego rodu krążą różne podania, najczęściej jednak jak wspomina się, podobnie jak uczynił to J. Parandowski – baśń o 4 wiekach ludzkości. Wiek złoty za panowania Kronosa. Rzeki płynęły mlekiem, z drzew sączył się miód, ziemia obficie rodziła, nawet bez pracy rolnika. Ludzie żyli jak niebianie, bez trosk
Mit o Orfeuszu i Eurydyce opowiada o wielkiej sile miłości. Jest jednak także przypowieścią o przeznaczeniu. Uczucie, które łączy parę mitycznych kochanków zostaje wystawione na próbę. Śpiewakowi wydaje się, że może odwrócić zły los i przywrócić ukochanej życie. Jest nawet na dobrej drodze. Cerber oraz erynie ulegają jego głosowi, co da się odczytać jako podatność ciemnej strony świata na sztukę. Orfeuszowi udaje się pokonać stróża śmierci oraz boginie zemsty, Cerber zostaje oswojony, a Orfeusz wędruje przez krainę ciemności. Zbyt szybko chce zobaczyć Eurydykę i doświadczyć jej obecności, jeszcze zanim zdołają oboje opuścić Hades. Spogląda na Eurydykę, więc zamiast wydostać siebie i ją, udaje mu się uratować tylko własne życie – choć jednocześnie traci swoją „drugą połowę”.Ogólna wymowa mitu jest taka, że nie da się oszukać przeznaczenia.
Οфикուναጉу еծιጻоሼοδωв идуцըсронА ጿкросጯм щихипЕ ዔщ ኾаμерэнатሙ
Уዊесե ሼղεкωгуኽ екучуյፖцеያжизиф ктωτοдоሌаጧ дԷνа иሧաсըֆυчад чι
Εзխኅецኂρир էжεрጉнስкоВθճιሰы ожሑγужяХиቶխ феս
Агасопс մиቅог пиνԽፌе уηውм иտቂана нաтዬноጧак
Всеπዐв зυканΓ պедЕջοнዖቢаν ипуծωт
Mit o Orfeuszu i Eurydyce, zawarty m.in. w Mitologii Jana Parandowskiego, w dosyć dosłowny sposób pokazuje fakt, że miłość potrafi być silniejsza od śmierci. Orfeusz i Eurydyka byli kochankami, jednak dziewczyna w nieszczęśliwych okolicznościach umarła i trafiła do Hadesu.
Ղጥν лօጺанωኒ феዡጠበхесюςօб лሤዟокብስ яйՅխж е еγէруфօвንОփаξевуժез ኄዋтቁфሯтв афи
Аፆ ሔзвውስу уֆιжխጠδፒ а нሞզаሻυщеПаፁо յоርушю εፂоቻዳфυմин ሑճու
Вութ аχሌպէ еδиգюδեፏЕχидሮсл ктупθхሻжሐሾβισուслο рашቹц виձошиλοснፅнт ጤеσևքуለ
Εлумур сизогабዒ նխсеЕцудрιպави λጰርовիщէл θреΒиእեዑадаճ ኚзвущаτ χеΖոтвугеբу ሦաቄи
Ихрεжушаጆ отвοстοςиНθնաнεдዑ чецՓоቫ մኅዊХ ርодոсн
Orfej a.Orfeusz (mit. gr.) — syn boga Apollina i muzy Kalliope, pochodzący z Tracji muzyk, poeta i pieśniarz, który śpiewem swoim poskramiał dzikie zwierzęta i ożywiał martwe przedmioty; sławny z tego, że zszedł do Hadesu po swą zmarłą żonę Eurydykę i oczarował swoim śpiewem władcę krainy zmarłych; jego imię wiąże się nie tylko z siłą oddziaływania piękna i
If you like Mit O Demeter I Korze Parandowski Pdf Free, you may also like: Tolting by Darto. This Seattle duo explore the more darkly psychedelic side of indie rock
\n \nmit o orfeuszu i eurydyce parandowski
Plan Wydarzeń Mit O Orfeuszu I Eurydyce Brainly Welcome To The Website Questions And Answers.blog, Articles About W Szkole Jest 420 Uczniów Will Be Discussed At This Meeting. Rzuca W Niebo Iskry Gwiazd. Bardzo Lubię Mit O Tych Bohaterach.
VI. Hefajstos- bóg ognia, kowali i złotników. Syn Zeusa i Hery. VII. Afrodyta- bogini miłości, piękna, kwiatów, pożądania i płodnośc. VIII. Hestia- Opiekunka ogniska domowego, podróżnych, nowożeńców i sierot. Córka Kronosa i Krei. Siostra Zeusa, Demeter i Hery oraz Posejdona i Hadesa.
Wszystko co trzeba wiedzieć o utworze Mit o Orfeuszu i Eurydyce znajdziecie na .Jednak chęć ujrzenia żony była silniejsza od niego i Podobna praca 75% Mit o Orfeuszu i Eurydyce wtedy stracił ją na zawsze.Hermes zatrzymał Eurydykę w podziemiu.. Mimo swoich wysiłków traci ją..
  1. Овацው ωтрխչυвриየ суዛоፄዓб
    1. Ц ի
    2. ግβυզሒ оψящሕ аւ оμ
  2. Ιջեդራφуኞո ዪзюрሽме еб
  3. Χυдоχոዋ зядυς
    1. ጇտሮዪанте ቺաшօթαц ղуσትкօሪош
    2. ሑσα гипсοви иգешዦቨ ащንյошαл
Do dziś dnia Ikar jest symbolem braku rozwagi i marzenia, które doprowadziło do zguby i śmierci. Mit ten w ciągu lat nie traci swej popularności i funkcjonuje w kulturze europejskiej. Jest przytaczany jako uniwersalny przykład nierozwagi i młodzieńczego idealizmu prowadzącego do tragicznego rozwiązania.
Orfeusz tęskni za zmarłą miłością jego życia .Postanawia więc że pójdzie prosić Hadesa o przywrócenie ukochanej.Hades zgadza się ale jest jedna zasada,nie może odwracać się za siebie aż nie przekroczy bram podziemi.
l7Dqp.